T knCh!
XXX PIELGRZYMKA FRANCISZKAŃSKIEGO ZAKONU ŚWIECKICH W POLSCE
JASNA GÓRA 21-22 LIPIEC 2023
Motto: TY JESTEŚ RADOŚCIĄ
Św. Franciszek z Asyżu,Uwielbienie Boga Najwyższego
PROGRAM - NOCNE CZUWANIE
21 lipca 2023 –piątek od godz.21:00 do soboty godz.3:00
animacja: s. Anna Berłowska radna RN FZŚ i o. Józef Łaski OFM Cap Asystent Regionu Warszawskiego
godz. 21:00 APEL JASNOGÓRSKI rozważania: o. Zdzisław Gogola OFMConv Asystent Narodowy FZŚ
godz. 21:30 Rozpoczęcie czuwania modlitewnego
- Oprawa muzyczna: organista br. Emanuel Bączkowski, oraz chór z Miłakowa pod kierownictwem pani dyrygent Honoraty Siergun
- Słowo powitania: s. Emilia Nogaj, przełożona narodowa FZŚ w Polsce
- XXX lat pielgrzymowania franciszkanów świeckich na Jasną Górę,
Wspomnienia: s. Joanna Berłowska, zastępca przełożonej narodowej
- 800 lat Reguły I Zakonu, konferencja: o. Alojzy Pańczak OFM
- wystawienie Najświętszego Sakramentu
godz.22:30 Medytacja. Prowadzenie: o. Józef Łaski OFMCap
godz.23:00 Modlitwa różańcowa - tajemnice radosne, prowadzi region poznański, rozważania: s. Jolanta Bogdanow, radna ds. formacji RN FZŚ
godz.23:45 Zakończenie Adoracji Najświętszego Sakramentu
godz.24:00 Msza św.: przewodniczy i homilię wygłosi o .Józef Łaski OFM cap.
oprawa liturgiczna – Region Warszawski
godz.1:00- 1:15 –przerwa
godz.1:15 Koronka Franciszkańska –prowadzi Region Łódzki
godz.2:15 Wprowadzenie do medytacji i pieśni uwielbienia oraz kanony przygotują:
Region Krakowski, Region Opolsko-Gliwicki
godz2:40 Koronka do Miłosierdzia Bożego: prowadzi Region Gdański
godz.3:00 Błogosławieństwo na zakończenie czuwania
Udziałem w Apelu Jasnogórskim 21 VII rozpoczęliśmy nasza pielgrzymkę. Po Apelu z rozważaniami O. Z Gogoli, miało miejsce nocne czuwanie sióstr i braci FZŚ do godz 3 . O historii pielgrzymowania FZŚ na J Górę opowiedziała nam była przełożona narodowa FZŚ – S Joanna Berłowska. Inicjatorami jej byli już nie żyjący: brat Fryderyk Widera i siostra Krystyna Reizer. Jesteśmy winni im wdzięczność. Co roku więcej osób bierze w niej udział, co widać choćby po wypełnieniu cudownej kaplicy M.Bożej już w czasie nocnego czuwania. W tym roku trudno było znaleźć siedzące miejsce w czasie całego czuwania. W 2005 i 2018 r wzięli w niej udział uczestnicy Eufra - spotkania kilkunastodniowego FZŚ z różnych krajów Europy, w tych latach w Polsce (w Konstancinie koło Warszawy i w Niepokalanowie).
Po tym wystąpieniu miał miejsce wykład na temat 800 lat Reguły I Zakonu, a następnie adoracja N.Sakramentu. W czasie wspomnianego wykładu usłyszeliśmy:
W Kościele mamy reguły: św. Benedykta, św. Augustyna, św. Bazylego, św Franciszka. Ta ostatnia opiera życie na Ewangelii – wg słów P Jezusa : jeśli chcesz być doskonały, sprzedaj wszystko i pójdź za mną. Sam Najwyższy dał mi poznać, że mam żyć wg Ewangelii – św. Franciszek. Bracia św. Franciszka wzywają do pokuty. Franciszek zrozumiał, że mimo wskazań Ewangelii trzeba mieć zatwierdzoną regułę. W czasie Soboru Laterańskiegor IV zatwierdzoną naszą regułę. Po 1220 r wprowadzono obowiązek nowicjatu (reguła niezatwierdzona). Reguła z 1221 r nawiązywała do tej zatwierdzonej przez Innocentego III. Była niepraktykowana. Napisano nową, zatwierdzona przez Kościół. Św. Franciszek i bracia napisali ją w Fonte Colombo (zwanej franciszkańskim Synajem). 29 IX 1223 r została zatwierdzona przez Ojca św. Honoriusza III. Św. Bonawentura porównał św. Franciszka do Mojżesza. Na górze Fonte Colombo I reguła ginie. Reguła została powtórnie napisana. Została potwierdzona przez Boga stygmatami św. Franciszka. W 2 rozdziale czytamy, że życie braci polega na zachowaniu Ewangelii Jezusa Chrystusa. Życie Ewangelią i apostolstwo cechują wspólnoty św. Franciszka. Rok nowicjatu – bez kaptura. Prowincjałowie mają przyjmować do zakonu wspólnoty wędrujące, jak Apostołowie. Boskie oficjum w poście maja bracia odmawiać w drodze. Bracia nie powinni przyjmować pieniędzy – by nie było stałych dochodów, stałego uposażenia, tego pragnął św Franciszek. Praca u innych do utrzymania braci św Franciszka - bez pieniędzy. Bracia niczego nie mogli nabywać na własność. Klasztory ich są własnością Stolicy apostolskiej. Kwesta służyła utrzymaniu się do ostatnich czasów – zakony żebrzące.
Jedynie reguła franciszkańska mówi o misjach. Upominanie braci z miłością.
O godz 24 przed cudownym wizerunkiem M.Bożej Jasnogórskiej odprawiona została Msza św. w czasie homilii usłyszeliśmy:
Ty jesteś radością – to hasło naszej pielgrzymki. Uwielbienie Boga św. Franciszka - to wołanie zachwytu nad tajemnicą Boga. Radość towarzyszyła Franciszkowi zawsze. W obliczu ukrzyżowanego Franciszkowa radość osiągnęła szczyt . To jego uczucie kierowane do Boga. Franciszkowa radość jest różna od wesołości. Źródłem Jego radości jest prosta wiara. Nawet w trudnych sytuacjach przejawia się Jego radość. On walczy o upodobanie się do P Jezusa. U Franciszka widzimy spontaniczne reakcje. Fundamentem radości Franciszka jest nawrócenie. Dobrem dla Franciszka jest Jezus Chrystus. W kościółku san Damiano przeżył On prawdziwą rewolucję. Szczególnym wyrazem radości Franciszka jest Greccio, gdzie urządził On pierwszą szopkę w wigilię 1223 r. Nigdzie nie nawróciło się tyle osób, co w Greccio.
Maryjo, przyczyno naszej radości oręduj za nami, byśmy doznali pokrzepienia i radości!.
Po Mszy św o godz 24 modliliśmy się na Różańcu św., uwielbiając Boga i jego Matkę pieśniami o aspekcie Bożo - Narodzeniowym, z tej racji, że w tym roku obchodzimy 800 rocznicę pierwszej szopki, którą św Franciszek zorganizował w Greccio.
Następnego dnia o godz 10 rozpoczęliśmy modlitwę Różańcową tajemnicami bolesnymi na Placu Jasnogórskim. Zwykle w czasie pielgrzymki FZŚ na J. Górę, modlimy się tymi tajemnicami Różańca św., gdyż FZŚ fundował pierwszą tajemnicę tej części Różańca św. O godz 11 rozpoczęła się Msza św, której głównym celebransem był ks biskup Andrzej Przybylski. On też wygłosił homilię. W czasie homilii usłyszeliśmy:
W połowie września 1226 r Franciszek wiedział, że życie Jego się kończy. Prosił, by Go przeniesiono do Porcjunkuli. Czwartek- dzień Eucharystii jest dobrym na śmierć pomyślał. Błogosławił braci i chleby i je rozdawał. Czuł On, że to jego ostatnia wieczerza. Myślał wtedy o wszystkich braciach jego zakonów. Jeden z braci zachował ten kawałek chleba, który przywracał ludziom radość. Franciszek chciał przez to naśladować Chrystusa. Ten Franciszkowy chleb jest przekazywany z pokolenia na pokolenie. My chcielibyśmy mieć ten kawałek chleba, by przynosić radość bycia. Ludzie potrzebują tej Franciszkowej gorliwości. „zarażajcie ludzi”wg hasła tej pielgrzymki: ty jesteś radością. Mówimy: uwielbiamy Cię Boże, że jako wybrańcy Maryi mamy zwiastować wielką radość. Będziemy wracać z tej pielgrzymki, by stać się zwiastunami wielkiej radości. To inna radość niż radość światowa. Widzimy ile na świecie samotności wojen – trzeba nieść radość wielkanocną. Bóg przemieni to w radość. „Wy w mojej godzinie będziecie płakać, a świat będzie się weselić „– mówił P Jezus. Zapłakana Maria Magdalena ucieszyła się, gdy zobaczyła Pana. Radość wielkanocna to radość nawet w obliczu wojny., bo niesiesz radość, nadzieję, która jest z Boga. Apostołowie od grobu wrócili do siebie. M. Magdalena nie została w smutku, spotkała Jezusa źródło radości. Franciszek zaprzyjaźnił się z ludźmi prostymi, ubogimi, chorymi. Franciszek żył relacją z Jezusem Chrystusem. Stale przynosiło Mu to radość. P Jezus powiedział do Niego po imieniu: „Franciszku, idź odbuduj mój Kościół”. Też do M .Magdaleny zwrócił się po imieniu. Franciszek pyta Boga o drogę - mówi: tylko Ty jesteś radością. P Jezus powiedział do M Magdaleny: „nie zatrzymuj mnie dla siebie, idź do uczniów i powiedz im o mnie”. Franciszek też usłyszał: tą radością, której doświadczyłeś podziel się z innymi. Nie zatrzymuj tej radości dla siebie – idźmy z nią do chorych strapionych. Dziękuje Wam za to, co robicie dla chorych, potrzebujących. To jest ta radość doskonała. Wybrał Bóg Marię Magdalenę do radości wielkanocnej, wybrał też św. Franciszka. Ostatnim słowem Mszy św. było podziękowanie wyrażone przez S Emilię Nogaj (obecną Przełożoną Narodową) dla byłej Przełożonej - S Joanny Berłowskiej.
Po Mszy św. miała miejsce przerwa do godz 15, po czym rozpoczęliśmy Drogę Krzyżową na wałach. Była ona prowadzona w ciekawy sposób. Osoba świecka przedstawiała znaki zapytania, które niesie życie związane z daną stacją. Ojciec Franciszkanin po tym dawał spojrzenie św Franciszka i odpowiedzi na te pytania. Szkoda, że praktycznie tylko franciszkanie świeccy wzięli w niej udział, gdyż rozważania były bardzo korzystne dla każdego. Po Drodze Krzyżowej udaliśmy się do domów, wypełniając ten przejazd w dużej części modlitwą, w duchu wdzięczności Bogu za to pielgrzymowanie do Domu Matki.
Czytania liturgiczne na 22 VII:
Pnp 8, 6-7 Jak śmierć potężna jest miłość
Czytanie z Księgi Pieśni nad pieśniami
Połóż mnie jak pieczęć na twoim sercu, jak pieczęć na twoim ramieniu, bo jak śmierć potężna jest miłość, a zazdrość jej nieprzejednana jak otchłań; żar jej to żar ognia, płomień Pana.
Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości, nie zatopią jej rzeki. Jeśliby kto oddał za miłość całe bogactwo swego domu, pogardzą nim tylko.
Oto Słowo Boże.
2 Kor 5, 14-17 Miłość Chrystusa przynagla nas
Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Miłość Chrystusa przynagla nas, pomnych na to, że skoro Jeden umarł za wszystkich, to wszyscy pomarli. A właśnie za wszystkich umarł Chrystus, aby ci, co żyją, już nie żyli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał.
Tak więc i my odtąd już nikogo nie znamy według ciała; a jeśli nawet według ciała poznaliśmy Chrystusa, to już więcej nie znamy Go w ten sposób. Jeżeli więc kto pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe.
Oto Słowo Boże.
J 20, 1. 11-18 Zmartwychwstały Chrystus ukazuje się Magdalenie
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień od niego odsunięty.
Maria stała przed grobem płacząc. A kiedy tak płakała, nachyliła się do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących tam, gdzie leżało ciało Jezusa: jednego w miejscu głowy, a drugiego w miejscu nóg.
I rzekli do niej: «Niewiasto, czemu płaczesz?».
Odpowiedziała im: «Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono».
Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus.
Rzekł do niej Jezus: «Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?».
Ona zaś sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: «Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę».
Jezus rzekł do niej: «Mario!».
A ona obróciwszy się powiedziała do Niego po hebrajsku: «Rabbuni», to znaczy: «Nauczycielu».
Rzekł do niej Jezus: «Nie zatrzymuj Mnie; jeszcze bowiem me wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego”».
Poszła Maria Magdalena oznajmiając uczniom: «Widziałam Pana i to mi powiedział».
Oto słowo Pańskie.
Rozważanie:
"Niewiasto, czemu płaczesz?" J 20, 13
Kto z nas nie płakał. Maria Magdalena płakała z rozpaczy, bo zabrano jej Pana. Płakała, bo nie dość, że Go zabito, to teraz jeszcze według tego, co zobaczyła, zabrano a tak wiele miała Mu do zawdzięczenia... Jej intencja, pokora i szczere łzy zostają wynagrodzone. Jej jako pierwszej po zmartwychwstawaniu objawia się Jezus i przemawia do niej: "Niewiasto, czemu płaczesz?" Jezus jest blisko niej, nie pozwala na dalsze łzy i smutek, bo wiedział jak bardzo Go kochała. Czy w Twoim życiu nie ma momentów łez, płaczu i sytuacji, gdy pytasz: "Dlaczego ja? Dlaczego mnie zawsze spotykają przykrości, trudności?" Są? Nie martw się. Chcesz popłakać? Płacz, bylebyś nie rozpaczał. Bo zwątpienie, brak nadziei są grzechem. Płacz, ale w tym wszystkim miej nadzieję, bo On żyje i jak Marii Magdalenie, tak tobie może zadać pytanie: "(...)czemu płaczesz?" Odpowiedz spokojnie, mając ufność, że On już wszystkim się zajmie.
ks. Mariusz Sokołowski SChr
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz