Jak co miesiąc gromadzimy się na naszym wspólnotowym spotkaniu w II sobotę miesiąca o godz. 9.00 na Mszy. Św. w Kościele Braci Kapucynów. Słowo Boże mówi nam o miłości wzajemne, miłości która pochodzi od Boga.
1 J 4
7 Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, ponieważ miłość jest z Boga, a każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. 8 Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością. 9 W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. 10 W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.
Czyż dzisiejsze słowa czytania nie są nam bliskie, Bóg jest miłością - tak często wypowiadał te słowa nasz ojciec Franciszek, on całkowicie zrozumiał co one oznaczają i sam przemienił się w miłość, ponieważ Bóg dla niego stał się najważniejszy.
Po Mszy Św. tradycyjnie udaliśmy się do salki 003, gdzie została odczytana pierwsza część konferencji, która została wygłoszona podczas kapituły generalnej FZŚ w 2008 roku. Pozwoliłam sobie ją tu umieścić, ponieważ zawiera istotę naszego powołania FZŚ i pomaga zrozumieć czym ona jest.
O. Felice Cangelosi OFMCap
Profesja darem i zaangażowaniem cz. 1
I. Profesja darem Ducha Świętego
Bracia i Siostry zostali powołani do franciszkańskiego życia we Franciszkańskim
Zakonie Świeckich i złożyli Profesję według określonego rytuału właściwego dla FZŚ.
Celebracja Profesji jest prawdziwym świętowaniem. Ten aspekt jest ważny, ponieważ
świętowanie tworzy fundament utożsamienia się z Profesją i jest równocześnie warunkiem
dialogu, by w odpowiedzi mogło nastąpić działanie Boga.
Celebracja Profesji jest konsekwencją wcześniejszego zaangażowania, potwierdza
działanie Boga, jest to moment, kiedy zbawienie przychodzi do wiernego:
1. Profesja to złożenie obietnicy życia duchowością franciszkańską;
2. zobowiązuje do współpracy człowieka z Bogiem w wypełnianiu określonych zadań,
do których Bóg powołuje.
Tylko osoba uświęcona poprzez liturgiczne działanie i która w pełni doświadcza
ogromu oraz siły miłości Boga, może być zdolna do odpowiedzi pełnej miłości i oddania.
Profesja jest aktem kościelnym, w czasie którego składający potwierdza publicznie własne
zobowiązanie do życia Ewangelią w FZŚ.
1. Łaska Profesji
Osoby, które składają Profesję wypowiadają słowa: dzięki łasce, którą mnie Pan
obdarzył, odnawiam moje obietnice chrztu świętego i poświęcam się na służbę Jego królestwa
(Formuła Profesji). Poświęcenie się na służbę Królestwa Bożego jest możliwe, ponieważ Pan
sam poświęca tę osobę sobie na wyłączną służbę.
Profesja jest łaską i Darem Ducha Świętego. Duch Święty jest źródłem powołania
franciszkanów świeckich (KG 11), odkąd są oni natchnieni przez Ducha Świętego, są
powołani do życia w miłości w swoim świeckim stanie. Przez Profesję zobowiązują się do
życia według Ewangelii na sposób św. Franciszka z pomocą Reguły zatwierdzonej przez
Kościół (Reguła 2). Dlatego Rytuał (p. 7) powinien wyraźnie ukazywać Dar Ducha Świętego,
a także charakterystyczny, właściwy dla FZŚ, sposób życia ewangelicznego. Dar Ducha
Świętego zobowiązuje do wierności własnemu powołaniu franciszkańskiemu, kandydaci
zobowiązują się do przyjęcia tego sposobu życia. Dlatego kandydaci przed złożeniem Profesji
wypowiadają słowa modlitwy:
"Panie, prosimy Cię, wejrzyj na swoje sługi i służebnice; wlej w ich serca Ducha Twojej
miłości, aby dzięki Twojej łasce zdołali zachować przyrzeczenie życia ewangelicznego"
(Rytuał II.30).
Profesja wyraża konsekrację – poświęcenie siebie Bogu. Konsekracja dokonuje się w życiu
codziennym; nie czyni z członków FZŚ zakonników. Jest to konsekracja, którą przeżywa się
codziennie. Zadaniem FZŚ jest uświęcanie świata poprzez świadectwo życia oraz udział w
ewangelizacyjnej misji Kościoła.
2. Profesja: akt Kościoła
Profesja jest konsekwencją działania Boga. Bóg zawsze działa przez Chrystusa.
Chrystus żyje i działa przez Kościół. Profesja jest równocześnie działaniem Chrystusa i
Kościoła, całego Ciała Chrystusa. Chrystus ma stać się natchnieniem i centrum życia
franciszkanina świeckiego w odniesieniu do Boga i do ludzi.
Konstytucje Generalne FZŚ wyraźnie definiują Profesję jako uroczysty akt kościelny,
przez który kandydat, pamiętając o powołaniu otrzymanym od Chrystusa, odnawia
przyrzeczenia z chrztu świętego i potwierdza publicznie własne zobowiązanie do życia
Ewangelią. Profesja jest nie tylko akcją, jest też wydarzeniem zbawczym danym na całe
życie.
3. Profesja i Wspólnota braterska
Uznając prawdę, że Profesja jest z natury aktem Kościoła, działaniem Chrystusa i
Kościoła, trzeba zadać pytanie: kto jest podmiotem tego działania, czy raczej, w jaki sposób i
w kim przejawia się działanie Chrystusa i Kościoła?
Pojęcie "Kościół" w Rytuale FZŚ stosowane jest w rozumieniu szczególnego
liturgicznego zgromadzenia, złożonego z ludzi, czyli społeczności braci i sióstr, inaczej
mówiąc, miejscowej wspólnoty FZŚ. Miejscowa wspólnota braterska jest obecna w
działaniu Kościoła. Dlatego Profesja powinna być składana z udziałem Wspólnoty
Braterskiej, ponieważ ze swej natury jest aktem publicznym i kościelnym (Rytuał.
Wprowadzenie 13).
Ostateczny powód tej zasady sprowadza się do tego, że miejscowa wspólnota, którajest społecznością wiary i miłości: to widoczny znak Kościoła. Miejscowa wspólnota jest i
musi być prawdziwym znakiem Kościoła. Przez ten znak "świeccy franciszkanie, zrzeszeni
we wspólnoty braterskie i trwający w duchowej jedności z całym Ludem Bożym, sprawują
misterium zbawienia objawione i przekazane nam w Chrystusie. Czynią to przez modlitwy i
dziękczynienia oraz przez odnawianie uroczystego ślubowania, ażeby żyć nowym życiem"
(Rytuał. Wprowadzenie 3).
Odkąd Profesja jest łaską daną przez Ojca dla wspólnoty poprzez włączenie do
niej nowych członków, jest składana w obecności tej wspólnoty, która przyjmuje prośbę
kandydatów. Wspólnota wdzięczna za dar nowych członków jest zobowiązana do modlitwy
za nich, aby Duch Święty, który rozpoczął dobre dzieło, sam je dokonał.
Rytuał w dalszej części pokazuje istotę tego związku ze wspólnotą, który poprzez
Profesję jest tworzony, by dana osoba mogła pogłębiać swoje życie duchowe. Profesja
włącza do rodziny franciszkańskiej, która jest życiodajna z wszystkimi konsekwencjami, jakie
wynikają z przynależności do tej samej duchowej rodziny. Równocześnie Profesja określa
wzajemne nastawienia, odczucia, relacje, obowiązki. Rytuał w p. 14 Wprowadzenia, mówiąc
o naturze Profesji w FZŚ, mówi, że obejmuje ona ufność kandydata w pomoc Reguły FZŚ i
wsparcie ze strony wspólnoty. Naprawdę kandydat musi czuć kierownictwo Reguły i
Kościoła oraz doświadczyć radości uczestniczenia w drodze życia duchowego z wieloma
braćmi i siostrami, od których może otrzymać pomoc, ale którym on też może od siebie coś
ofiarować. Włączenie do wspólnoty franciszkańskiej, która należy do Kościoła, zobowiązuje
do zaangażowania się w sprawę odnowy całego Kościoła.
W Rytuale określone są warunki:
- liturgicznie założona wspólnota oparta na wzajemnych relacjach, dokładnie w taki
sposób, jak nauczał św. Franciszek.
- liturgiczne złożenie i przyjęcie Profesji jest istotnym elementem przynależności
do FZŚ.
Z tego powodu w formule Profesji znajdujemy wezwanie: "Łaska Ducha Świętego,
wstawiennictwo Najświętszej Maryi Dziewicy i św. Ojca naszego Franciszka oraz braterska
wspólnota niech będą mi zawsze pomocą, abym osiągnął doskonałość chrześcijańskiej
miłości" (Rytuał II.31).
Ta sama potrzeba jest wyrażona przez przełożonego wspólnoty, który przyjmuje
Profesję: "Bogu niech będą dzięki. Jako przełożony przyjmuję cię do naszej Wspólnoty
Braterskiej FZŚ. Twoje wstąpienie do niej jest dla wszystkich braci i sióstr przyczyną radości
i nadziei" (Rytuał II.32). W zacytowanym tekście Profesji FZŚ, wyrażone są dwie istotne
wartości wyznaczające braterstwo.
1/ Profesja powoduje chęć przynależności kandydata do braterskiej wspólnoty. Przez
Profesję z braćmi i siostrami zostaje zawarte przymierze, które nigdy nie może zostać
zlekceważone. Wyrażona więź w Profesji, która jest zobowiązaniem wieczystym (KG 42,2),
musi być dobrze zrozumiana, aby życie było zgodne ze złożonym Bogu przyrzeczeniem w
Profesji.
2/ W kontekście liturgicznym Profesja określa włączenie do miejscowej wspólnoty i
przez to do FZŚ. W ten sposób stopniowo uzmysławiamy sobie, że złożenie Profesji nie jest
sprawą rejestracji ("nie jest wpisany do FZŚ"), chociaż dokument złożenia Profesji jest
konieczny. Rzeczywistość włączenia wychodzi poza to. Wskazuje, że kandydat staje się
częścią żywego ciała przyłączonego do jednego organizmu, tworząc z nim jedną
rzeczywistość. Włączenie powoduje transformację kilku rzeczywistości w jedną
rzeczywistość poprzez proces absorpcji i asymilacji. To nie może być traktowane jako
dodawanie jednej rzeczy do innej (l + 1); raczej jako fakt, że kandydat "jest wciągnięty" do
wspólnoty braterskiej, a wspólnota daje mu możliwość wzrostu życia duchowego w sposób
bardziej kompletny. Słusznie więc na końcu obrzędu przełożony mówi do nowych członków
wspólnoty: nasza wspólnota z wielką radością obiecuje, że na waszej drodze będzie wam
pomagać przez swoją przyjaźń, modlitwę i świadectwo życia. (Rytuał 16).
Relacje wzajemne we wspólnocie zależą od ich członków, ważny jest stosunek
wspólnoty do nowo przyjętych członków.
