II sobota miesiąca - spotkanie modlitewne i braterskie FZŚ

 T                                                   knCh!                                       11 II 23

    Mszę św. o godz. 9 odprawił O. Łukasz. W czasie homilii powiedział: niech Pan obdarzy Was pokojem! Dziś obchodzimy dzień chorego . To rocznica pierwszego spośród 18 objawień NMP w Lourdes św. Bernadecie Soubirous. Dokonywały się tam i dokonują uzdrowienia cielesne, psychiki, nawrócenia. Każdemu coś dolega. Przychodzimy do P Jezusa – lekarza. Dlatego każdy z nas może podejść do Sakramentu Namaszczenia chorych. Choroby ducha pojawiają się, gdy człowiek chce ominąć wolę Boga. I tak dochodzi do grzechu, największej choroby serca. Z grzechem trudno żyć. O tym trudzie usłyszał Adam po grzechu: „ w pocie czoła będziesz zdobywać pożywienie…” W Ewangelii mamy coś innego – P Jezus daje pożywienie. On naprawił tę wyrwę między człowiekiem a Bogiem. On naprawił to, co człowieka zniszczyło przez grzech. W Księdze Rodzaju znajdujemy opis grzechu. Kościół dysponuje darami, które przyniósł P Jezus w Sakramentach św., w Słowie Bożym, które leczą. Komunia św. to też lek nie tylko dla szczęścia wiecznego ale już doczesnego. W Sakramentach św. doznajemy uzdrowienia całościowo. P Jezus, po pierwszym grzechu solidaryzuje się z człowiekiem. Maryja mogłaby cieszyć się zbawieniem, ona przychodzi z misją. Zostaliśmy Jej dani jako dzieci przez P Jezusa, gdy wisiał na krzyżu: „Matko, oto syn Twój….”. Maryja nieustannie wstawia się za nami, jako nasza Matka.
Z wielką wiarą, ufnością przystąpmy do Sakramentu Namaszczenia.

Po Mszy św. i modlitwy do św. Franciszka odbyło się spotkanie w salce. Tu wysłuchaliśmy wykładu br Ryszarda Haby na temat niedzieli – jej świętowania.Po wykładzie dzieliliśmy się refleksjami na ten temat. Tu nie zabrakło wspomnienia o śp bracie Franciszku Świątkowskim, który dziś rano o godz. 7 odszedł do Pana. Złożyliśmy życzenia naszym Mariom – solenizantkom z 2 II, częstując się pysznym ciastem przygotowanym przez jedną z nich. Zapoznaliśmy się też z aktualnymi ogłoszeniami, którymi zwykle się dzieli z nami S Jola – przełożona.

PIERWSZE CZYTANIE

Rdz 3, 9-24 Potomek Ewy zwycięży zło

Czytanie z Księgi Rodzaju

Pan Bóg zawołał Adama i zapytał go: «Gdzie jesteś?»
On odpowiedział: «Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się».
Rzekł Bóg: «Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?»
Mężczyzna odpowiedział: «Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem».
Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty:«Dlaczego to uczyniłaś?»
Niewiasta odpowiedziała: «Wąż mnie zwiódł i zjadłam».
Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: «Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę».
Do niewiasty powiedział: «Obarczę cię niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci, ku twemu mężowi będziesz kierowała swe pragnienia, on zaś będzie panował nad tobą».
Do mężczyzny zaś Bóg rzekł: «Ponieważ posłuchałeś swej żony i zjadłeś z drzewa, co do którego dałem ci rozkaz w słowach: „Nie będziesz z niego jeść”, przeklęta niech będzie ziemia z twego powodu: w trudzie będziesz zdobywał od niej pożywienie dla siebie po wszystkie dni twego życia. Cierń i oset będzie ci ona rodziła, a przecież pokarmem twym są płody roli. W pocie więc oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz.»
Mężczyzna dał swej żonie imię Ewa, bo ona stała się matką wszystkich żyjących.
Pan Bóg sporządził dla mężczyzny i dla jego żony odzienie ze skór i przyodział ich. Po czym Pan Bóg rzekł: «Oto człowiek stał się taki jak My: zna dobro i zło; niechaj teraz nie wyciągnie przypadkiem ręki, aby zerwać owoc także z drzewa życia, zjeść go i żyć na wieki».
Dlatego Pan Bóg wydalił go z ogrodu Eden, aby uprawiał tę ziemię, z której został wzięty. Wygnawszy zaś człowieka, Bóg postawił przed ogrodem Eden cherubów i połyskujące ostrze miecza, aby strzec drogi do drzewa życia.
Oto Słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY:

Ps 90(89), 2 i 4. 5-6. 12-13 (R.: por. 1)

Zanim się narodziły góry,
nim powstał świat i ziemia,
od wieku po wiek Ty jesteś Bogiem.
Bo tysiąc lat w Twoich oczach
jest jak wczorajszy dzień, który minął,
albo straż nocna. Porywasz ich, stają się niby sen poranny,
jak trawa, która rośnie:
rankiem zielona i kwitnąca,
wieczorem więdnie i usycha. Naucz nas Uczyć dni nasze,
byśmy zdobyli mądrość serca.
Powróć, o Panie, jak długo będziesz zwlekał?
Bądź litościwy dla sług Twoich!

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:

Mt 4,4b

A

Nie samym chlebem żyje człowiek,
lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.

A

EWANGELIA

Mk 8,1-10 Drugie rozmnożenie chleba

Słowa Ewangelii według świętego Marka

Gdy znowu wielki tłum był z Jezusem i nie mieli co jeść, przywołał do siebie uczniów i rzekł im: „Żal mi tego tłumu, bo już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. A jeśli ich puszczę zgłodniałych do domu, zasłabną w drodze; bo niektórzy z nich przyszli z daleka”.
Odpowiedzieli uczniowie: „Skąd tu na pustkowiu będzie mógł ktoś nakarmić ich chlebem?”
Zapytał ich: „Ile macie chlebów?”
Odpowiedzieli: „Siedem”.
I polecił ludowi usiąść na ziemi. A wziąwszy te siedem chlebów, odmówił dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, aby je rozdzielali. I rozdali tłumowi. Mieli też kilka rybek. I nad tymi odmówił błogosławieństwo i polecił je rozdać.
Jedli do sytości, a pozostałych ułomków zebrali siedem koszów. Było zaś około czterech tysięcy ludzi. Potem ich odprawił.
Zaraz też wsiadł z uczniami do łodzi i przybył w okolice Dalmanuty.
Oto słowo Pańskie.

I sobota lutego 2023 r - modlitwa LRR, FZŚ, SHNSPJ

T                                                                        knCh!           4. II.23

    Mszę św. o godz. 9 odprawił O Mariusz Urbanek. Po Mszy św. modliliśmy się, jak zwykle w pierwsze soboty, na Różańcu św..W czasie homilii powiedział: dziś w czytaniach mamy jeden z najpiękniejszych psalmów. Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie….Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną przez wszystkie dni mego życia i zamieszkam w domu Pana po najdłuższe czasy...W Ewangelii P. Jezus zobaczył uczniów zmęczonych. Bóg towarzyszy naszemu życiu. Trzeba przypomnieć sobie trudności życiowe – Bóg nas podniósł. Czy nie sprzedają dwóch wróbli za asa? - czytamy w Ewangelii. O ile bardziej Bóg kocha ludzi i troszczy się o nich. Fizyka to matematyka stosowana, Ewangelia to doświadczenie Boga. Ktoś powiedział, że nie wierzy w Bożą Opatrzność, bo wie, że Ola pochodzi z rodziny gdzie było 12 dzieci. Lata 60-te były trudne. Szaleństwem była tak duża liczba dzieci. Przed każdym dzieckiem starała się być na czysto, bez długów. Trzeba było rozbudować dom, by się wszyscy pomieścili. Ojciec wybudował basen. Kąpali się. Bóg zadbał też o to, że na wakacje jeździli nad morze. W domu rodzinnym nie brakowało chleba, mleka. Żyło się. Usłyszał modlitwę do M. Bożej: polegam na Twej mocy i dobroci. Stwierdził, że to nie dla niego, bo to dotyczy ludzi, którzy zaufali M. Bożej. Podobnie jest z tymi, którzy odmawiają Różaniec św. - oni zaufali M. Bożej. Oby ta Boża Opatrzność nas dotknęła. Ważne są tu 3 warunki, by jej doświadczyć.1/ Bóg nas nie wyręcza w tym, co mamy zrobić. Bóg widzi nasze starania. Resztą zajmie się On. 2/ Bóg nie zniewala nas rzeczami niemożliwymi. Gdyby Bóg powiedział m. Teresie, by założyła zgromadzenie liczące ponad 4000 członków w 133 krajach, załamałaby się. Ona znalazła więcej. Zajęła się najuboższymi. Jedź do Indii usłyszała. Tak uczyniła i zajęła się najuboższymi.3/ Bóg prowadzi nas przez innych ludzi. Bóg jest w lekarzach, pielęgniarkach, salowych. Trzeba to zobaczyć. Bóg działa przez ojca, matkę, dziadka. Pewien człowiek wołał o ratunek w czasie powodzi. Do tonącego domu przypłynęła straż, wojsko helikopter. Wołający o pomoc nie skorzystał z podawanej mu ręki. Utonął. W niebie pyta Boga, dlaczego go nie uratował. Na to Bóg wyjaśnił, że wysłał do niego 3 ekipy, a on żadnej nie usłuchał. P Jezus prosił S. Faustynę, by oddała Mu wszystko, co ma. Ona niczego właściwie nie posiadała. P Jezusowi chodziło o jej nędzę, by ją Mu oddała. Zatem trzeba mu oddać wszystko, absolutnie wszystko, nawet swą nędzę, a On zaproszony do działania, uczyni to.

PIERWSZE CZYTANIE

Hbr 13,15-17.20-21 Ofiara duchowa

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia:
Przez Jezusa składajmy Bogu ofiarę czci ustawicznie, to jest owoc warg, które wyznają Jego imię. Nie zapominajcie o dobroczynności io wzajemnej więzi, gdyż cieszy się Bóg takimi ofiarami.
Bądźcie posłuszni waszym przełożonym i bądźcie im ulegli, ponieważ oni czuwają nad duszami waszymi i muszą zdać sprawę z tego. Niech to czynią z radością, a nie ze smutkiem, bo to nie byłoby dla was korzystne.
Bóg zaś pokoju, który na mocy krwi przymierza wiecznego wywiódł spomiędzy zmarłych Wielkiego Pasterza owiec, Pana naszego Jezusa, niech was uzdolni do wszelkiego dobra, byście czynili Jego wolę, sprawując w was, co miłe jest w oczach Jego, przez Jezusa Chrystusa, któremu chwała na wieki wieków. Amen.
Oto Słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY:

Ps 23,1-2a.2b-3.4.5.6

Pan jest moim pasterzem,
niczego mi nie braknie.
Pozwala mi leżeć
na zielonych pastwiskach. Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć,
orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach
przez wzgląd na swoją chwałę. Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Kij Twój i laska pasterska
są moją pociechą. Stół dla mnie zastawiasz
na oczach mych wrogów.
Namaszczasz mi głowę olejkiem,
a kielich mój pełny po brzegi. Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną
przez wszystkie dni mego życia
i zamieszkam w domu Pana
po najdłuższe czasy.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:

J 10,27

A

Moje owce słuchają mojego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.

A

EWANGELIA

Mk 6,30-34 Jezus lituje się nad tłumem

Słowa Ewangelii według świętego Marka

Po swojej pracy apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: „Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco”. Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.
Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustynne osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili.
Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum i zdjęła Go litość nad nimi; byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać.
Oto słowo Pańskie.