dzień skupienia Wspólnot FZŚ w Krakowie, Bronowicach

 T                                                  knCh!                          10 XII 2022

    Tego dnia odbyło się spotkanie wspólnot FZŚ archidiecezji krakowskiej, w Krakowie – Bronowicach, w kościele pod wezwaniem stygmatów św. Franciszka. Rozpoczęto od adoracji N. Sakramentu. O godz. 11 została odprawiona Msza św. z udziałem O. Marka, O. Wacława. Po Mszy św. odbyło się spotkanie na jadalni przy smacznym obfitym poczęstunku. Po nim w auli spotkaliśmy się, by wysłuchać wykładu na temat Kościoła i spojrzenia na niego św. Franciszka.

    Po wykładzie odbyło się wystąpienie byłej przełożonej regionu krakowskiego S. Jadwigi Wojas. Spotkanie zakończono Koronką do Miłosierdzia Bożego.

W czasie homilii usłyszeliśmy:

    Św. Franciszek żył w XII w, potrzebuje Go też wiek XXI. Był On ukrzyżowany światu. A dziś świat nie chce przyjąć Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego. Ideał św. Franciszka jest ponadczasowy. Jego życie to źródło potężnego promieniowania. Świat jest mnie ukrzyżowany, a ja światu. Tak mówił o sobie św. Paweł, ale i św Franciszek dał świadectwo takiej postawy. Franciszek nie byłby zrozumiany bez modlitwy, kontemplacji. On dokładnie zrozumiał Kościół i sposób Jego ratowania. Nauczał dostrzegać to, co najważniejsze w orędziu chrześcijańskim. Franciszek wziął Ewangelię do ręki, zaangażował się w służbę Jej i dostrzegł w Niej żywego Chrystusa. Sytuacja obecna podobna jest do tej z czasów św. Franciszka. Autentyczny franciszkanizm zapewnia prawdziwe braterstwo światu. Franciszek chce pomóc tym, którzy swą psychikę doprowadzili do wyjałowienia. Nędza moralna była zawsze. Dziś widzimy,że zło to kwestionowanie zasad moralnych, zakłamanie. Dziś się mówi o wadliwości prawa moralnego. Wokół pełno haseł sprzecznych z rzeczywistością. Franciszek wola o powrót do Ewangelii. Zrozumieli św. Franciszka: brat Albert, A. Salawa,, M. Kolbe, T. Strzębosz, A. Kosiba – patron maluczkich i wielu innych. Papież Leon XIII powiedział o III Zakonie: jest on najpiękniejszym zrozumieniem życia chrześcijańskiego,, zawsze wiedzie ludzi do Chrystusa, do Kościoła, umacnia cnoty chrześcijańskie, to ostoja do obrony praw Kościoła św. Niech św. Franciszek oświeci życie ludzi, często pogmatwane. Niech ocali wiarę w Boga, szlachetny charakter, zaufanie do drugiego człowieka. Św. Franciszek chciał byśmy byli sługami Prawdy, optymizmu. Starajmy się w każdej okoliczności życia zadać sobie pytanie, jak na moim miejscu postąpiłby św. Franciszek.

Konferencja w auli po Mszy św. i miłym poczęstunku

    Hasło aktualnego roku kościelnego, który rozpoczęliśmy z adwentem brzmi: wierzę w kościół Chrystusowy. Hasło to powstało w związku z trudną sytuacją w naszej ojczyźnie. Ks bisk. Andrzej Czaja z Opolskiego przygotował to hasło. Celem jego jest obudzenie wiary w kościół. Czym jest Kościół? Wielu uważa, że tworzą go zasadniczo księża. Wielu ludzi patrzy na Kościół poprzez grzechy. Kościół to mistyczne ciało Chrystusa, ustanowione przez P Jezusa. W Kościele Chrystus działa przez sakramenty, bez których nie ma zbawienia. Przynależność do Kościoła jest naszym skarbem. Kto odrzuca Kościół nie wierzy, że Syn Boży stał się człowiekiem. Chrystus jest w Kościele, Jego ciele mistycznym. P Jezus powiedział :” A oto ja jestem z wami aż do skończenia świata (Mt 28,20). Kto was słucha. Mnie słucha”. P Jezus pyta Szawła: dlaczego mnie prześladujesz? Chrystus utożsamia się z Kościołem. Od czasów św. Franciszka uczymy się czci, miłości, zaangażowania w Kościele. Św. Franciszek napominał, by czcić kapłanów. Prawdziwy franciszkanin, to człowiek Kościoła. Św. Franciszek nikogo nie krytykował, potępiał, ale żył autentycznie Kościołem. Św. Franciszek ubogi, ogołocony, a całkowicie posłuszny Kościołowi, różny od współczesnych mu reformatorów. Ks Jan Twardowski: sam Kościół jest tajemnicą, są w nim grzesznicy, którzy starają się poprawić. Jak św. Franciszek kochajmy i wierzmy w Kościół Chrystusowy. Naśladowcy św Franciszka – w więzi z Kościołem wiernie wstępują w ślady swego Ojca. Od nawrócenia św. Franciszek swoje życie podporządkował całkowicie Kościołowi, jednemu, katolickiemu i apostolskiemu Kościołowi. Do życia Ewangelią Franciszek został powołany przez samego Boga. Żył on wg Ewangelii radykalnie. Franciszek wiedział, że życie wg Ewangelii może być realizowane arbitralnie – niewłaściwie. Gdy zgłaszali się do niego ludzie, by ich włączył we wspólnotę franciszkańską, stwierdził, że trzeba iść do Kościoła i prosić o zatwierdzenie. Św. Franciszek widział w Kościele Matkę, która strzeże swe dzieci i prowadzi do zbawienia. Dla św. Franciszka Kościół to święta Matka, włącza nas w nurt życia Bożego, aby bracia św. Franciszka byli ulegli ludziom Kościoła. Realizujemy swoje powołanie w Kościele i z Kościołem. Św, Franciszek był przekonany, że ponad wszystko trzeba strzec wiarę Kościoła św. Kto zaufa Kościołowi, nie pobłądzi – św. Franciszek. W Kościele mamy Sakramenty św., bez nich człowiek nie może się zbawić. Wielkim szacunkiem odznaczał się św. Franciszek do kapłanów, Kościoła, jeszcze przed nawróceniem. Bracia św. Franciszka prowadzili życie pokutne, wędrowali. Nigdy nie przemawiał św., Franciszek, bez zgody Kościoła. Ktoś zapytał, jak zachować się wobec kapłana, który jest niemoralny. Św. Franciszek uklęknął przed nim i powiedział, że poprzez takie ręce Bóg rozdziela łaski niezależnie od jego stanu moralnego. Działanie apostolskie ma być w uzależnieniu od kapłanów, biskupów. Naśladowcy św. Franciszka powinni żyć dla Kościoła i przyczyniać się do jego budowania. Franciszku idź i odbuduj mój Kościół – te słowa usłyszał Franciszek modląc się przed krucyfiksem w kościółku św. Damiana. Franciszek sądził,,że trzeba odnowić Kościół odbudowując konkretne kościółki. Franciszek uczył, że taki być powinien sposób życia, by inni, by inni patrząc na mnie, wysławiali Boga. Szczególnie błogosławieni byli przez św. Franciszka ludzie, którzy są dla Kościoła. W czasach św. Franciszka miało miejsce duże zaniedbanie co do Eucharystii. Franciszek pisze listy o czci dla Eucharystii. Kościół jest instytucją boską, nie ludzką – dlatego trwa, stale się odradza. My jako córki i bracia św. Franciszka mamy przyczyniać się do odnowy Kościoła.

PIERWSZE CZYTANIE

Syr 48,1-4.9-11 Eliasz przyjdzie powtórnie

Czytanie z Księgi Syracydesa

Powstał Eliasz, prorok jak ogień,
a słowo jego płonęło jak pochodnia.
On głód na nich sprowadził,
a swoją gorliwością zmniejszył ich liczbę.
Słowem Pańskim zamknął niebo,
z niego również trzy razy sprowadził ogień.
Jakże wsławiony jesteś, Eliaszu, przez swoje cuda
i któż się może pochwalić, że tobie jest równy?
Ty, który zostałeś wzięty w skłębionym płomieniu,
na wozie o koniach ognistych.
O tobie napisano, żeś zachowany na czasy stosowne,
by uśmierzyć gniew przed pomstą,
by zwrócić serce ojca do syna,
i pokolenia Jakuba odnowić.
Szczęśliwi, którzy cię widzieli,
i ci, którzy w miłości posnęli,
albowiem i my na pewno żyć będziemy.
Oto Słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY:

Ps 80,2aci3b,15-16,18-19

Usłysz, Pasterzu Izraela,
Ty, który zasiadasz nad cherubinami.
Zbudź swą potęgę
i przyjdź nam z pomocą. Powróć, Boże Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
I chroń to, co zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie. Wyciągnij rękę nad mężem Twojej prawicy,
nad synem człowieczym,
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie,
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:

Łk 3,4.6

A

Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego;
wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.

A

EWANGELIA

Mt 17,10-13 Eliasz już przyszedł, a nie poznali go

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Kiedy schodzili z góry, uczniowie zapytali Jezusa:
„Czemu uczeni w Piśmie twierdzą, że najpierw musi przyjść Eliasz?” On odparł: „Eliasz istotnie przyjdzie i naprawi wszystko. Lecz powiadam wam: Eliasz już przyszedł, a nie poznali go i postąpili z nim tak, jak chcieli. Tak i Syn Człowieczy będzie od nich cierpiał”. Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił im o Janie Chrzcicielu.
Oto słowo Pańskie.

I sobota grudnia 2022 r - spotkanie modlitewne LRR, FZŚ, SHNSPJ

 

T                                                           knCh!                                                         3. XII. 2022

    Mszę św. o godz. 9 odprawił O. Mariusz. Po Mszy św. modliliśmy się na Różańcu, jak zwykle w I sobotę miesiąca. W czasie homilii powiedział :
Prorok Izajasz jest nazywany prorokiem pocieszenia. Naród jest w niewoli babilońskiej. Wydaje się, że wszystko dla nich jest skończone. Przyjdzie Ktoś, Zbawiciel, który wszystko odnowi. Przychodzi On z pocieszeniem wysyła uczniów ze słowami pocieszenia. Św. Paweł w Kor 2 modli się: błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, który nas pociesza nas we wszelkim utrapieniu naszym, abyśmy jakimkolwiek utrapieniu, mogli pocieszać taką pociechą, jaką nas samych Bóg pociesza - tych, którzy tego potrzebują. To pocieszenie ma stać się udziałem wszystkich wierzących. Jeden z największych psychiatrów napisał książkę: „Pocieszenie, które dajemy i które otrzymujemy”. Gdy zachorował na raka płuc, poczuł potrzebę pocieszenia. Zobaczył jak bardzo pomogło mu życzliwe słowo, ręka na ramieniu. Pocieszenie opiera się na 3 wartościach 1/ stawanie czoła chorobie, 2/ nie popadanie w smutek i rozpacz. 3/ pocieszenie jest zawsze aktem obecności kogoś obok mnie. Gdy był lekarzem, nigdy nie zwracał uwagi na to, by pocieszać chorych. Gdy ktoś przychodzi z najmniejszą rzeczą, doznaje się pocieszenia. Gdyby w szpitalu pracowały roboty, to byłoby to tragiczne. Brakowałoby pociech z ich strony. Pocieszenie polega na złagodzeniu uczucia cierpienia. Ono nie rozwiąże problemu. Zaczyna się od prostych, małych gestów, słów. Dlaczego tak trudno pocieszyć drugiego?. To krępuje, dlatego boimy się go zranić. Sami jesteśmy nieraz sparaliżowani przez własne cierpienie, ale idziemy do drugiego. I co wtedy robić? Nic, być przy nim, poklepać po ręce. Może się zdarzyć, że jestem świadkiem smutnej sceny: wchodzę do ciemnego pokoju, głowa chorego pod poduszką. I chciałoby się otworzyć okno, wyrzucić tę poduszkę. Ale tak nie można uczynić. Potrzebna byłaby na to zgoda chorego. Trzeba odejść, gdy nie ma zgody chorego na naszą propozycję. Nieraz np. mamy do czynienia z chorym nowotworowo. I zdarza się, że nie ona jest powodem smutku, bo np. chora ubolewa, że nie ma męża. Idąc do drugiego człowieka, niosąc pocieszenie, mówię: ja nie potrafię, ale P Jezus potrafi pomóc, dlatego chce ci przynieść Chrystusa przez kapłana w Sakramentach św. Spowiedzi, Komunii św. Bóg nie przyszedł po to, by znieść cierpienie, lecz by napełnić je swoja obecnością. Z Bogiem mogę wszystko.

PIERWSZE CZYTANIE

Iz 30,19-21.23-26 Bóg zlituje się nad swoim ludem

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

To mówi Pan Bóg, Święty Izraela:
Zaiste, o ludu, który zamieszkujesz Syjon w Jerozolimie, nie będziesz gorzko płakał. Rychło Bóg okaże ci łaskę na głos twojej prośby. Ledwie usłyszy, odpowie ci.
Choćby ci dał Pan chleb ucisku i wodę utrapienia, twój nauczyciel już nie odstąpi, ale oczy twoje patrzeć będą na twego mistrza. Twoje uszy usłyszą słowa rozlegające się za tobą: „To jest droga, idźcie nią!”, gdybyś zboczył na prawo lub na lewo.
On użyczy deszczu na twoje zboże, którym obsiejesz rolę, a chleb z urodzajów gleby będzie soczysty i pożywny. Twoja trzoda będzie się pasła w owym czasie na rozległych łąkach. Woły i osły obrabiające rolę żreć będą paszę dobrze przyprawioną, która została przewiana opałką i siedlaczką.
Przyjdzie do tego, iż po wszystkich wysokich górach i po wszystkich wzniesionych pagórkach znajdą się strumienie płynących wód na czas wielkiej rzezi, gdy upadną warownie. Wówczas światło księżyca będzie jak światło słoneczne, a światło słońca stanie się siedmiokrotne, jakby światło siedmiu dni, w dniu, gdy Pan opatrzy rany swego ludu i uleczy jego sińce po razach.
Oto Słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY:

Ps 147,1-2,3-4,5-6

Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać psalmy Bogu
słodko jest Go wychwalać.
Pan buduje Jeruzalem,
gromadzi rozproszonych z Izraela. On leczy złamanych na duchu
i przewiązuje im rany.
On liczy wszystkie gwiazdy
i każdej nadaje imię. Nasz Pan jest wielki i potężny,
a Jego mądrość niewypowiedziana.
Pan dźwiga pokornych,
karki grzeszników zgina do ziemi.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:

Iz 33,22

A

Pan naszym sędzią, Pan naszym prawodawcą,
Pan naszym królem, On nas zbawi.

A

EWANGELIA

Mt 9,35-10,1.5.6-8 Jezus lituje się nad znękanymi

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości.
A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo”.
Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszelkie choroby i wszelkie słabości.
Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: „Idźcie do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie”.
Oto słowo Pańskie

                                w  pierwszy czwartek Adwentu, wykonawcy szopek krakowskich
                                prezentują swoje dzieła wokół pomnika A.Mickiewicza,
                                na Rynku Krakowskim