Druga sobota lutego 2021 r - spotkanie modlitewne FZŚ

 T                                                                                  knCh!

                                                                                                                                 13 II 21r

    Mszę św o godz 9 odprawił O Robert. W czasie homilii usłyszeliśmy. Ewangelia nie jest ustanowieniem Eucharystii, jednak dla Marka była znakiem ukazania mocy, że P Jezus troszczy się o swój lud. I tak Kościół troszczy się o dar życia wiecznego i jedna z Bogiem w Eucharystii. My jako FZŚ wchodzimy w rok formacyjny pt. zgromadzeni na świętej wieczerzy. Dziś wokół Ps 50 czyni to potęga liturgii eucharystycznej. Liturgia, to czyn społeczny dla ludu. W kulturze hebrajskiej Eucharystia to kult Boży. Przyjmujemy greckie znaczenie Eucharystii – zgromadzenie, by oddać Mu cześć (służący : kapłani, lektorzy, ministranci) – to, co ludzkie spotyka się z tym, co Boże. Pokora Boga w Eucharystii !. Też o tym mówi Benedykt XVI: prawidłowy sposób odnoszenia się do kultu, gdy pozwalamy, by światło Boże przenikało do naszego świata. Eucharystia konkretyzuje rzeczywistość, by przeżyć to, co niewidzialne - tak działa Sakrament w znakach i słowach. Brak katechizacji w sprawach liturgii prowadzi do tego, że zapominamy jaki jest głębszy sens tego, co robimy. Skutkuje to duchowym zubożeniem (znaki nie są czytelne) . Duchowe zaangażowanie konieczne, by żyć duchem liturgii. Czcicieli w duchu i prawdzie chce mieć Bóg. Eucharystia – uaktualnienie tego, co stało się na Golgocie i w poranek wielkanocny. Liturgia umożliwia otwarcie się na Boga . Kościół rozeznaje, jak liturgia prowadzona mocą Ducha św. ułatwia nam jej zrozumienie. Czy my słuchamy Ducha św. i rozeznajemy znaki?. Teologowie przygotowują refleksję teologiczną podają wyjaśnienie znaków. Np. po Soborze Watykańskim II ołtarz przesunięto od tabernakulum na środek. Jesteśmy zaproszeni, by w liturgię wchodzić świadomie, by przeżyć ją w sposób świętego misterium. Abraham poznał jednego Boga, zrobił ołtarz i złożył krwawą ofiarę, jak jego ojcowie. Bóg zażądał, by ofiara była bezkrwawa. P Jezus oddał siebie jako krwawą ofiarę na odpuszczenie grzechów, jedną, jedyną. Na Eucharystii P Jezus oddaje się nam, karmimy się ofiarą P Jezusa, by wejść w życie z ofiarą swego życia. Wędrujrmy jako wspólnota Educharystyczna, by umieć naśladować Jezusa Chrystusa . Niech Pan pozwala nam pogłębiać to, co dla nas przygotowuje.

PIERWSZE CZYTANIE

Rdz 3, 9-24 Potomek Ewy zwycięży zło

Czytanie z Księgi Rodzaju

Pan Bóg zawołał Adama i zapytał go: «Gdzie jesteś?»
On odpowiedział: «Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się».
Rzekł Bóg: «Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?»
Mężczyzna odpowiedział: «Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem».
Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty:«Dlaczego to uczyniłaś?»
Niewiasta odpowiedziała: «Wąż mnie zwiódł i zjadłam».
Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: «Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę».
Do niewiasty powiedział: «Obarczę cię niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci, ku twemu mężowi będziesz kierowała swe pragnienia, on zaś będzie panował nad tobą».
Do mężczyzny zaś Bóg rzekł: «Ponieważ posłuchałeś swej żony i zjadłeś z drzewa, co do którego dałem ci rozkaz w słowach: „Nie będziesz z niego jeść”, przeklęta niech będzie ziemia z twego powodu: w trudzie będziesz zdobywał od niej pożywienie dla siebie po wszystkie dni twego życia. Cierń i oset będzie ci ona rodziła, a przecież pokarmem twym są płody roli. W pocie więc oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz.»
Mężczyzna dał swej żonie imię Ewa, bo ona stała się matką wszystkich żyjących.
Pan Bóg sporządził dla mężczyzny i dla jego żony odzienie ze skór i przyodział ich. Po czym Pan Bóg rzekł: «Oto człowiek stał się taki jak My: zna dobro i zło; niechaj teraz nie wyciągnie przypadkiem ręki, aby zerwać owoc także z drzewa życia, zjeść go i żyć na wieki».
Dlatego Pan Bóg wydalił go z ogrodu Eden, aby uprawiał tę ziemię, z której został wzięty. Wygnawszy zaś człowieka, Bóg postawił przed ogrodem Eden cherubów i połyskujące ostrze miecza, aby strzec drogi do drzewa życia.
Oto Słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY:

Ps 90(89), 2 i 4. 5-6. 12-13 (R.: por. 1)

Zanim się narodziły góry,
nim powstał świat i ziemia,
od wieku po wiek Ty jesteś Bogiem.
Bo tysiąc lat w Twoich oczach
jest jak wczorajszy dzień, który minął,
albo straż nocna. Porywasz ich, stają się niby sen poranny,
jak trawa, która rośnie:
rankiem zielona i kwitnąca,
wieczorem więdnie i usycha. Naucz nas Uczyć dni nasze,
byśmy zdobyli mądrość serca.
Powróć, o Panie, jak długo będziesz zwlekał?
Bądź litościwy dla sług Twoich!

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:

Mt 4,4b

A

Nie samym chlebem żyje człowiek,
lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.

A

EWANGELIA

Mk 8,1-10 Drugie rozmnożenie chleba

Słowa Ewangelii według świętego Marka

Gdy znowu wielki tłum był z Jezusem i nie mieli co jeść, przywołał do siebie uczniów i rzekł im: „Żal mi tego tłumu, bo już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. A jeśli ich puszczę zgłodniałych do domu, zasłabną w drodze; bo niektórzy z nich przyszli z daleka”.
Odpowiedzieli uczniowie: „Skąd tu na pustkowiu będzie mógł ktoś nakarmić ich chlebem?”
Zapytał ich: „Ile macie chlebów?”
Odpowiedzieli: „Siedem”.
I polecił ludowi usiąść na ziemi. A wziąwszy te siedem chlebów, odmówił dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, aby je rozdzielali. I rozdali tłumowi. Mieli też kilka rybek. I nad tymi odmówił błogosławieństwo i polecił je rozdać.
Jedli do sytości, a pozostałych ułomków zebrali siedem koszów. Było zaś około czterech tysięcy ludzi. Potem ich odprawił.
Zaraz też wsiadł z uczniami do łodzi i przybył w okolice Dalmanuty.
Oto słowo Pańskie.

w tych dniach pożegnaliśmy Siostrę Hanię Drużkowską, zasłużoną dla naszej współnoty FZŚ. 45 lat należała do naszej wspólnoty, ofiarowując Bogu modlitwę a także ogromne zaangażowanie dla Misji

Pierwsza sobota lutego 2021 r - spotkanie modlitewne LRR, FZŚ, SHNSPJ

 

  T                                                                      knCh!                                                         6 II 21r

Mszę św o g 9 odprawił O Mariusz. Po niej modliliśmy się, jak zwykle na Różańcu. W czasie homilii usłyszeliśmy. W Ewangelii widzimy P Jezusa i Apostołów, którzy chcą odpocząć. Bycie w tłumie męczy. Tymczasem ludzie idą za nimi, odpływającymi na łodzi, by uzdrawiał. Czy dobrze czynią? Pewien rabin miał uczniów. Jeden raz w roku Żydzi obchodzą święto pojednania. Uczniowie pytają, co oznacza to święto. Rabin odsyła ich do Żyda-krawca i pytają. Ten wyciągnął księgę i powiedział: tu są moje grzechy od ostatniego dnia pojednania. Potem wyciągnął większą księgę, gdzie są choroby, smutki, które Bóg na niego dopuścił. W dniu pojednania obie księgi kładę na stole, powiedział. I widzę, że Twoich przewinień jest więcej. Jeśli ja przebaczam Tobie, to Ty mnie przebaczasz. Piję wino na zgodę. Pytamy, czy Bóg kocha tych, którzy z Nim nie dialogują? czy tych, którzy są tak natarczywi, jak w dzisiejszej Ewangelii. Paweł pyta, czym jesteś byś mógł się spierać z Bogiem? Czy umiemy kłócić się z Bogiem? Mam prawo powiedzieć Bogu wszystko, czego oczekuję. Abraham dowiedział się, że będzie zniszczona Sodoma. Zaczyna się targować z Bogiem. Jeśli będzie 50 sprawiedliwych, to uratuj to miasto, mówi do Boga. Targuje się i targuje, aż dochodzi do 10 sprawiedliwych. Abraham, Mojżesz wielokrotnie wstawiają się do Boga. Hiob, bardzo pokorny, ale umie się żalić Bogu, bo go spotkało nieszczęście. Prorok Jeremiasz, posłuszny, najbardziej sfrustrowany: “uwiodłeś mnie Panie, ale ja pozwoliłem się uwieść. Stałem się pośmiewiskiem i wszyscy ludzie mi urągają. Nie chcę więcej przemawiać w Twoje imię”. Wtedy poczuł jakby ogień. Jonasz, Żyd bardzo nienawidzi Niniwian. Bóg do Jonasza: Ty popłyniesz do nich i będziesz nawracać. Jonasz zamiast na statek płynący do Niniwy, wchodzi na statek płynący w przeciwnym kierunku. Zostaje wyrzucony do morza, jako ten, który ściągnął wielką burzę. Zostaje połknięty przez rybę. Po 3 dniach wychodzi z jej wnętrza i spełnia wolę Boga. Niniwianie, jakby na złość Jonasza się nawracają. Jonasz wolał umrzeć, niż widzieć ich nawróconych. Jakub dokonał ohydnej rzeczy wobec brata, źle postąpił, ale masz mi pobłogosławić mówi. Otrzymuje imię Izrael tj. ten, który spiera się z Bogiem. Św. Gemma Galgani w swej celi stale kłóciła się z Bogiem. “Masz go nawrócić “– krzyczała. “Nie chcesz mnie posłuchać. Twoja Matka się za niego modliła”. Gdy kapłan wyszedł z klasztoru, jakiś mężczyzna uklęknął i prosił o spowiedź. Św. Faustyna szydełkowała mówiąc: jedno oczko, jeden grzesznik do nieba. Faustyno, jesteś zarozumiała, jeśli ktoś mnie prosi, wysłuchuję, rzekł P Jezus. Św. Teresa z Awila: “nie dziwię się, że masz mało przyjaciół, że traktujesz ich jak mnie”. Czy Różaniec nie jest natarczywością, czy to nie jest natarczywość, która podoba się Bogu?

PIERWSZE CZYTANIE

Hbr 13,15-17.20-21 Ofiara duchowa

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Hebrajczyków

Bracia:
Przez Jezusa składajmy Bogu ofiarę czci ustawicznie, to jest owoc warg, które wyznają Jego imię. Nie zapominajcie o dobroczynności i wzajemnej więzi, gdyż cieszy się Bóg takimi ofiarami.
Bądźcie posłuszni waszym przełożonym i bądźcie im ulegli, ponieważ oni czuwają nad duszami waszymi i muszą zdać sprawę z tego. Niech to czynią z radością, a nie ze smutkiem, bo to nie byłoby dla was korzystne.
Bóg zaś pokoju, który na mocy krwi przymierza wiecznego wywiódł spomiędzy zmarłych Wielkiego Pasterza owiec, Pana naszego Jezusa, niech was uzdolni do wszelkiego dobra, byście czynili Jego wolę, sprawując w was, co miłe jest w oczach Jego, przez Jezusa Chrystusa, któremu chwała na wieki wieków. Amen.
Oto Słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY:

Ps 23,1-2a.2b-3.4.5.6

Pan jest moim pasterzem,
niczego mi nie braknie.
Pozwala mi leżeć
na zielonych pastwiskach. Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć,
orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach
przez wzgląd na swoją chwałę. Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Kij Twój i laska pasterska
są moją pociechą. Stół dla mnie zastawiasz
na oczach mych wrogów.
Namaszczasz mi głowę olejkiem,
a kielich mój pełny po brzegi. Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną
przez wszystkie dni mego życia
i zamieszkam w domu Pana
po najdłuższe czasy.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:

J 10,27

A

Moje owce słuchają mojego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.

A

EWANGELIA

Mk 6,30-34 Jezus lituje się nad tłumem

Słowa Ewangelii według świętego Marka

Po swojej pracy apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: „Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco”. Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.
Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustynne osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili.
Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum i zdjęła Go litość nad nimi; byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać.
Oto słowo Pańskie.