Spotkanie modlitewne trzech Zakonów Franciszkańskich: I, II i III

 T                                                              knCh!                                14.01.2023 

Spotkanie modlitewne trzech Zakonów Franciszkańskich: I, II i III, w kościele św. Andrzeja Apostoła
przy klasztorze SS Klarysek w Krakowie

    Modlitwa jest wzniesieniem serca ku Bogu, odczytywaniem jego woli. P Jezus dziś uczy nas się modlić. Słowo Boże objawia Boga, a człowiek odpowiada swą miłością, pełnieniem woli Boga. O św. Franciszku (1181(2)-1226) jest wiele opracowań, a głównie Jego pisma mówią o tym, czym dla niego była modlitwa. Doceniał On modlitwę wspólnotową. Lubił się też modlić na pustelni. Nie wszyscy z braci Jego Wspólnoty umieli czytać. Wspólnota jest szczególnym miejscem doświadczenia modlitwy. Była ona głównym narzędziem dla braci łączenia się z Bogiem. Była drzewem życia, winnym krzewem mistycznym. Możemy wyróżnić 3 drogi modlitwy. 1-szy stopień to modlitwa oczyszczenia. Franciszek błaga Boga o odpuszczenie Jego grzechów. 2-gi stopień to droga uwielbienia i dziękczynienia, 3-ci stopień to modlitwa zjednoczenia – uścisk miłosny w modlitwie kontemplacyjnej. Wg brata Tomasza z Celano Franciszek chciał wejść do nieba. Ofiarował się Bogu duchem i ciałem. Szukał miejsca samotnego – mogła nim być nawet celka zrobiona z płaszcza. Stawał się nie tylko orantem, co samą modlitwą. Uwielbiał Boga. Modlitewna postawa Franciszka trwa po otrzymaniu przez Niego stygmatów – radość cierpienia i doświadczania dobroci Boga i zbawienia człowieka. Pragniemy dzięki św. naszemu Ojcu św. Franciszkowi, który jest dla nas wzorem, dzięki Jego doświadczeniu słuchać Boga.
    W kolejnej części spotkania zabrała głos jedna z sióstr Klarysek. Św. Klara (1194-1353) była osobą bardzo pobożną. Wg Tomasza z Celano miała wzrok utkwiony w światło Boże. Po kontemplacji modliła się długo z siostrami. Gdy one odeszły, Klara dalej się modliła. Padała na twarz, płakała. Przynosiła żarliwość słowa siostrom. Zjednoczona ze swym oblubieńcem, znajdowała rozkosz w rzeczach niebiańskich, ciałem jeszcze na ziemi ale duchem w niebie. Za św. Klarą : sam Pan daje wzrost do końca. Czym się charakteryzowała modlitwa św Klary? Św. Pacyfika: św. Klara była bardzo gorliwa w modlitwie. W drugim liście św. Klary do św. Agnieszki z Pragi czytamy: wpatruj się w Niego, staraj się Go naśladować. Modlitwa dla św. Klary była relacją, głębokim spotkaniem z Bogiem. Klara odnajdywała P Jezusa w modlitwie, w Eucharystii. W Jej 3-cim liście czytamy:przez łaskę dusza człowieka jest wielka, a to przez miłość. Idąc drogą pokory i ubóstwa, możesz Go ogarnąć duchowo. W Pismach św. Klary znajdujemy wiele cytatów z Biblii. Tak była bardzo zżyta ze Słowem Bożym. Jezus Chrystus był centrum życia św. Klary. Klara umiała się dzielić. Ona sama była modlitwą. Każde spotkanie z Bogiem prowadziło do większej relacji z Nim, także z braćmi siostrami. Z wielką gorliwością winniśmy pełnić wolę Bożą by i inni byli przykładem w świecie. Takiej postawie winna towarzyszyć wdzięczność. Jej modlitwa to uwielbienie, dziękczynienie. Dobrodziejstwo naszego powołania – wszelkie dobro z daru powołania: Ty Panie bądź błogosławiony za to, że mnie stworzyłeś. Z Eucharystii czerpała siłę. Klara czuła na sobie moc miłosnego spojrzenia Boga, jak w Ps 139. Módlmy się: św. Klaro współpracowałaś z łaską Bożą, naucz nas przyjmować różne wydarzenia codzienności tak, abyśmy się stawali darem dla drugich.

    Przedstawicielem osoby świętej z III Zakonu była w rozważaniach tego dnia skupienia, św. Aniela z Foligno (Umbria). – 1248 – 1309. Młodość spędziła beztrosko, miała zamożnych rodziców. Po wczesnej śmierci męża i dzieci, resztę życia poświęciła pokucie. Pielgrzymowała do Asyżu, a następnie rozdała cały majątek. To włoska tercjarka franciszkańska, pokutnica, mistyczka, której nadano tytuł mistrzyni teologów, święta kościoła katolickiego. Pozostawiła 35 pism. W 1310 r aprobowano je. Beatyfikowana została w 1693 r przez Innocentego XII, a kanonizowana 9 X 2013 r przez Ojca św. Franciszka. W Memoriale czytamy: spraw bym mogła pojąć tajemnicę Twego wcielenia. Tu urzeczywistnia się pełnia miłości Boga. Nasze nieudolne słowo nie potrafi wyrazić głębi tej tajemnicy. Byt niestworzony poddaje się prawom istoty stworzonej. Bozi uczniowie nie poznają głębi Twej miłości przez Słowo, które stało się Ciałem. Chcą poznać Twą dobroć, która tak się uniża. Daj nam łaskę poznania Twego Daru – Darze nad darami – Ty jesteś miłością. Wszyscy, którzy stają przed Tobą, są szczęśliwi.
W katechezie Benedykta XVI o tej świętej czytamy. Jezus, umęczony Bóg człowiek. Całe doświadczenie mistyczne – dążenie Anieli do upodobania się do Niego. Pragnie umrzeć doznając wszystkich boleści Boga człowieka. To z miłości do Boga ubóstwo Anieli, pogarda, cierpienie. Od nawrócenia do mistycznego zjednoczenia z ukrzyżowanym – droga modlitwy. Im więcej pokochała Boga, tym większa rozkosz, tym większa pełnia światła, że więcej pojąć się nie da. Cokolwiek dobrego pragniesz, módl się – mówi św. Aniela z Foligno. Wstępowaniu na drogę doskonałości towarzyszą pokusy szatańskie.

Przełożona regionu Krakowskiego podziękowała organizatorom tego spotkania i rozdała uczestnikom podarunek od SS Klarysek – ciasteczka własnej produkcji. Przy tej okazji można było nabyć najnowszą książkę o bł Anieli Salawie – polskiej Patronce FZŚ.
Powyższe rozważania o wiodących świętych III Zakonów Franciszkańskich były przeplatane modlitwą, którą prowadzili: O. Rufin Maryjko  OFM, Siostry Klaryski i S. Urszula Podlecka  OFS – przedstawicielka III Zakonu. Śpiewane były pieśni :

Spotkanie modlitewne i opłatkowe FZŚ

 T                                          knCh!                             14.01.23

    Mszę św. o godz. 9 odprawił O. Łukasz Stec. Już w czasie Mszy św. śpiewaliśmy kolędy, a znacznie więcej w czasie spotkania opłatkowego, po Mszy św. W czasie homilii O. Łukasz powiedział: siostry i bracia, niech Pan was obdarzy pokojem. Jesteśmy po uroczystości 3 Króli i po Chrzcie Pańskim. Kto jest Ten, który się narodził z Maryi, Dziewicy?. U św. Mateusza i Łukasza znajdujemy opis dzieciństwa P. Jezusa. Św. Jan w swojej przemodlonej Ewangelii sięga do tego, co było na początku. To Słowo stało się Ciałem. Bóg stał się człowiekiem. Dla Kościoła pierwotnego było ważne czy to był cały Bóg, czy w połowie człowiek? Cała nasza natura ludzka została przyjęta przez Boga, zbawcę. W Ewangelii św. Marka widzimy jak P. Jezus wchodzi na scenę: jak uzdrawia. Widzimy Jego władzę, o czym mówi np. list do Hebrajczyków. Widzimy Jego miłosierdzie. Syn Boży, arcykapłan, poddany próbom, oprócz grzechu. Wszystko zostało zbawione. To miłosierdzie P. Jezusa widzimy też w dzisiejszej Ewangelii. Słowo P. Jezusa ma moc. Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych a grzeszników – powiedział P. Jezus. Ważne jest jak Bóg się nam objawia. Św. Franciszek odkrył Boga jako bezpieczeństwo. Mówi – Ty jesteś pokojem, Ty jesteś nadzieją.... Patrzmy jak Bóg się nam objawia.

    Po Mszy św. 2 osoby: Nina i Konrad zostali przyjęci do nowicjatu. O. Lukasz skierował do nich kilka słów: każde nasze zaangażowanie w Kościele ma konsekwencje Chrztu św. - wszyscy jesteśmy konsekrowani, jesteśmy dziećmi Boga. Padło pytanie do Niny i Konrada: czy chcecie odnowić przyrzeczenia z Chrztu św. i Bierzmowania. I dalej: przyjmijcie światło Chrystusa, by z nową gorliwością przyjąć zobowiązanie Sakramentu Chrztu św. Padły pytania: czy wyrzekasz się grzechu i wszystkiego, co prowadzi do zła, szatana. Czy wierzysz w Boga. Czy wierzysz w Jezusa Chrystusa narodzonego, umęczonego. Czy wierzysz w odpuszczenie grzechów i życie wieczne. Czy przyrzekasz zachowywać prawo miłości? 

    O gorliwość i wytrwałość Niny i Konrada modliliśmy się w chwili ciszy i głośno. Na koniec zaśpiewaliśmy błogosławieństwo św. Franciszka: niech Pan was błogosławi i niech was strzeże (2x). Niech wam okaże oblicze swoje i zmiłuje się nad wami, niech obróci ku wam twarz swoją i obdarzy pokojem (Lb 6,24-26). Niech Pan was błogosławi. Amen.

    W czasie spotkania opłatkowego dzieliliśmy się białym opłatkiem, którego biel jest znakiem czystości intencji wypowiadanych życzeń. Padały słowa pełne wiary, miłości. Śpiewaliśmy kolędy przy akompaniamencie gitary i akordeonu, dzięki udziałowi braci Kapucynów. W międzyczasie częstowaliśmy się słodkościami przygotowanymi przez niezawodną S Jasię z młodymi siostrami i braćmi naszej Wspólnoty FZŚ.
Deo Gratias za Boże Narodzenie, za O. Łukasza, braci Kapucynów, za naszą wspólnotę FZŚ, za biały opłatek, za serdeczności wypowiadane przy łamaniu się nim, za pyszności na stole, za wytrwałe śpiewanie kolęd !!!!

         Modlitwa św. Augustyna  (jej przesłanie nieraz wybrzmiewało w składanych życzeniach)

                                              Niech się odwrócę od siebie,

                                              by skierować się wyłącznie ku Tobie.

                                              Ty bądź mi zawsze obrońcą.

                                              Niech mnie ogarnia lęk przed sobą,

                                              a bojaźń synowska przed Tobą,

                                              bym znalazł się

                                             wśród Twoich wybranych.

PIERWSZE CZYTANIE

Hbr 4,12-16 Jezus wielki arcykapłan

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia:
Żywe jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca. Nie ma stworzenia, które by było przed Nim niewidzialne, przeciwnie, wszystko odkryte i odsłonięte jest przed oczami Tego, któremu musimy zdać rachunek.
Mając więc arcykapłana wielkiego, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trwajmy mocno w wyznawaniu wiary. Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz doświadczonego we wszystkim na nasze podobieństwo, z wyjątkiem grzechu.
Przybliżmy się więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy otrzymali miłosierdzie i znaleźli łaskę dla uzyskania pomocy w stosownej chwili.
Oto Słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY:

Ps 19,8-9.10 i 15

Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę,
świadectwo Pana niezawodne, uczy prostaczka mądrości.
Jego słuszne nakazy radują serce,
jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy. Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki,
sądy Pana prawdziwe, a wszystkie razem słuszne.
Niech znajdą uznanie przed Tobą
słowa ust moich i myśli mego serca,
Panie, moja Opoko i mój Zbawicielu.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:

Mk 2,17

A

Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają.
Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników.

A

EWANGELIA

Mk 2,13-17 Powołanie Mateusza

Słowa Ewangelii według świętego Marka

Jezus wyszedł znowu nad jezioro. Cały lud przychodził do Niego, a On go nauczał. A przechodząc ujrzał Lewiego, syna Alfeusza, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: „Pójdź za Mną”. On wstał i poszedł za Nim.
Gdy Jezus siedział w jego domu przy stole, wielu celników i grzeszników siedziało razem z Jezusem i Jego uczniami. Było bowiem wielu, którzy szli za Nim. Niektórzy uczeni w Piśmie spośród faryzeuszów widząc, że je z grzesznikami i celnikami, mówili do Jego uczniów: „Czemu On je i pije z celnikami i grzesznikami?”
Jezus usłyszał to i rzekł do nich: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników”.
Oto słowo Pańskie.

I sobota miesiąca stycznia 2023 r - spotkanie modlitewne LRR, FZŚ, SHNSPJ

 T                                                      knCh!                                   7 .I. 2023

    Mszę św.o godz. 9 odprawił O Mariusz . Po Mszy św. modliliśmy się częścią radosną Różańca św. W czasie homilii powiedział:

    P Jezus przychodzi do naszej wewnętrznej ciemności, by wzeszło w nas światło, nie by nas potępić. W pierwszym czytaniu słyszymy, by nie dowierzać każdemu duchowi, mamy dociec, czy to jest prawdziwe światło. Taka postawa miała miejsce u świętych. Wystarczy wspomnieć św. S. Faustynę (Helenę Kowalską). W 1922 r, 17-letnia Helenka Kowalska przyjechała do Łodzi, by znaleźć pracę. Miała ukończone tylko 3 klasy szkoły podstawowej. Mogła pracować w gospodarstwie domowym, opiekować się dziećmi. W Łodzi miała 2 siostry i wuja, u którego zamieszkała. Znalazła pracę w pobliskiej aptece. Od P Jezusa miała polecenie: Faustyno, chcę mieć ciebie w zakonie. Na początku 1923 r przeniosła się do p Sadowskich. Tu pracowała w domu, opiekowała się dziećmi, pracowała w sklepie. Szukała cały czas woli Bożej. Pracę w aptece podjęła pod warunkiem, że codziennie będzie na Mszy św., będzie opiekować się chorymi. W kierowniku apteki próbowała znaleźć człowieka, któremu może zadawać pytania, co do woli Bożej dla jej życia. Dziś w Łodzi nadal są siostry. W części dolnej ich pomieszczeń są 2 pokoiki wujostwa. Ojciec Helenki nie godził się na jej wstąpienie do zakonu. Nie było go stać na posag dla niej. Pewnego razu Helenka wybrała się na zabawę do parku Wenecja. Z koleżanką i siostrami udała się na tę zabawę. Czuła, że toczy się w niej walka między światłem a ciemnością. Kiedy tańczyła z chłopcem, zobaczyła przed sobą P Jezusa, w wielkim świetle. To był P Jezus z ranami. Zapytał: dokąd będziesz mnie zwodzić? Znikło wszystko. Pozostała tylko Faustyna i P Jezus. Faustyna pobiegła do najbliższego kościoła. Zapytała P Jezusa: Jezu, co mam robić? Usłyszała: jedź do Warszawy, tam wstąpisz do zakonu. Znikła ciemność niepewności, co ma czynić w życiu. Czy ja pytam Boga w swej ciemności? W szpitalu onkologicznym, odwiedzanym przez O Mariusza, chorzy pytają nieraz Boga, modląc się, czy np. mają pójść na operację. Uzyskują odpowiedź. Każdy z nas potrzebuje światła. Pytajmy P Jezusa, co mam czynić. On wie, co jest dla nas najlepsze i po wytrwałej modlitwie np. nowennowej, przychodzi odpowiedź, wewnętrzne przekonanie, że trzeba czynić tak a tak.

PIERWSZE CZYTANIE

1 J 3,22-4,6 Badajcie duchy, czy są z Boga

Czytanie z Pierwszego listu świętego Jana Apostoła

Najmilsi:
O co prosić będziemy,
otrzymamy od Boga,
ponieważ zachowujemy Jego przykazania
I czynimy to, co się Jemu podoba.
A przykazanie Jego zaś jest takie,
abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa,
i miłowali się wzajemnie tak,
jak nam nakazał.
Kto wypełnia Jego przykazania,
trwa w Bogu, a Bóg w nim;
a to, że trwa On w nas,
poznajemy po Duchu, którego nam dał.
Umiłowani,
nie dowierzajcie każdemu duchowi,
ale badajcie duchy, czy są z Boga,
gdyż wielu fałszywych proroków
pojawiło się na świecie.
Po tym poznajecie Ducha Bożego:
każdy duch,
który uznaje,
że Jezus Chrystus przyszedł w ciele,
jest z Boga.
Każdy zaś duch,
który nie uznaje Jezusa, nie jest z Boga;
i to jest duch Antychrysta,
który - jak słyszeliście - nadchodzi
i już teraz przebywa na świecie.
Wy, dzieci,
jesteście z Boga i zwyciężyliście ich,
ponieważ większy jest Ten, który w was jest,
od tego, który jest w świecie.
Oni są ze świata,
dlatego mówią tak, jak mówi świat,
a świat ich słucha.
My jesteśmy z Boga.
Ten, który zna Boga, słucha nas.
Kto nie jest z Boga, nas nie słucha.
W ten sposób poznajemy ducha
prawdy i ducha fałszu.
Oto Słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY:

Ps 2,7-8,10-11

Wyrok Pański ogłoszę:
On rzekł do mnie: „Jesteś Synem moim,
Ja zrodziłem dziś Ciebie,
Żądaj, a dam Ci w dziedzictwo narody
i krańce ziemi w posiadanie Twoje”. A teraz, królowie, zrozumcie,
nauczcie się sędziowie ziemi.
Służcie Panu z bo jaźnią,
z drżeniem całujcie Mu stopy.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:

Mt 4,23

A

Jezus głosił Ewangelię o królestwie
i leczył wszelkie choroby wśród ludu.

A

EWANGELIA

Mt 4,12-17.23-25 Bliskie jest królestwo niebieskie

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Gdy Jezus usłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza:
„Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego.
Droga morska,
Zajordanie,
Galileja pogan.
Lud, który siedział w ciemności,
ujrzał światło wielkie,
i mieszkańcom cienistej krainy śmierci
światło wzeszło”.
Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: „Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie”.
I obchodził Jezus całą Galileję, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszelkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu. A wieść o Nim rozeszła się po całej Syrii. Przynoszono więc do Niego wszystkich cierpiących, których dręczyły rozmaite choroby i dolegliwości, opętanych, epileptyków i paralityków, a On ich uzdrawiał. I szły za Nim liczne tłumy z Galilei i z Dekapolu, z Jerozolimy, z Judei i z Zajordania.
Oto słowo Pańskie.