Spotkanie modlitewne trzech Zakonów Franciszkańskich: I, II i III

 T                                                              knCh!                                14.01.2023 

Spotkanie modlitewne trzech Zakonów Franciszkańskich: I, II i III, w kościele św. Andrzeja Apostoła
przy klasztorze SS Klarysek w Krakowie

    Modlitwa jest wzniesieniem serca ku Bogu, odczytywaniem jego woli. P Jezus dziś uczy nas się modlić. Słowo Boże objawia Boga, a człowiek odpowiada swą miłością, pełnieniem woli Boga. O św. Franciszku (1181(2)-1226) jest wiele opracowań, a głównie Jego pisma mówią o tym, czym dla niego była modlitwa. Doceniał On modlitwę wspólnotową. Lubił się też modlić na pustelni. Nie wszyscy z braci Jego Wspólnoty umieli czytać. Wspólnota jest szczególnym miejscem doświadczenia modlitwy. Była ona głównym narzędziem dla braci łączenia się z Bogiem. Była drzewem życia, winnym krzewem mistycznym. Możemy wyróżnić 3 drogi modlitwy. 1-szy stopień to modlitwa oczyszczenia. Franciszek błaga Boga o odpuszczenie Jego grzechów. 2-gi stopień to droga uwielbienia i dziękczynienia, 3-ci stopień to modlitwa zjednoczenia – uścisk miłosny w modlitwie kontemplacyjnej. Wg brata Tomasza z Celano Franciszek chciał wejść do nieba. Ofiarował się Bogu duchem i ciałem. Szukał miejsca samotnego – mogła nim być nawet celka zrobiona z płaszcza. Stawał się nie tylko orantem, co samą modlitwą. Uwielbiał Boga. Modlitewna postawa Franciszka trwa po otrzymaniu przez Niego stygmatów – radość cierpienia i doświadczania dobroci Boga i zbawienia człowieka. Pragniemy dzięki św. naszemu Ojcu św. Franciszkowi, który jest dla nas wzorem, dzięki Jego doświadczeniu słuchać Boga.
    W kolejnej części spotkania zabrała głos jedna z sióstr Klarysek. Św. Klara (1194-1353) była osobą bardzo pobożną. Wg Tomasza z Celano miała wzrok utkwiony w światło Boże. Po kontemplacji modliła się długo z siostrami. Gdy one odeszły, Klara dalej się modliła. Padała na twarz, płakała. Przynosiła żarliwość słowa siostrom. Zjednoczona ze swym oblubieńcem, znajdowała rozkosz w rzeczach niebiańskich, ciałem jeszcze na ziemi ale duchem w niebie. Za św. Klarą : sam Pan daje wzrost do końca. Czym się charakteryzowała modlitwa św Klary? Św. Pacyfika: św. Klara była bardzo gorliwa w modlitwie. W drugim liście św. Klary do św. Agnieszki z Pragi czytamy: wpatruj się w Niego, staraj się Go naśladować. Modlitwa dla św. Klary była relacją, głębokim spotkaniem z Bogiem. Klara odnajdywała P Jezusa w modlitwie, w Eucharystii. W Jej 3-cim liście czytamy:przez łaskę dusza człowieka jest wielka, a to przez miłość. Idąc drogą pokory i ubóstwa, możesz Go ogarnąć duchowo. W Pismach św. Klary znajdujemy wiele cytatów z Biblii. Tak była bardzo zżyta ze Słowem Bożym. Jezus Chrystus był centrum życia św. Klary. Klara umiała się dzielić. Ona sama była modlitwą. Każde spotkanie z Bogiem prowadziło do większej relacji z Nim, także z braćmi siostrami. Z wielką gorliwością winniśmy pełnić wolę Bożą by i inni byli przykładem w świecie. Takiej postawie winna towarzyszyć wdzięczność. Jej modlitwa to uwielbienie, dziękczynienie. Dobrodziejstwo naszego powołania – wszelkie dobro z daru powołania: Ty Panie bądź błogosławiony za to, że mnie stworzyłeś. Z Eucharystii czerpała siłę. Klara czuła na sobie moc miłosnego spojrzenia Boga, jak w Ps 139. Módlmy się: św. Klaro współpracowałaś z łaską Bożą, naucz nas przyjmować różne wydarzenia codzienności tak, abyśmy się stawali darem dla drugich.

    Przedstawicielem osoby świętej z III Zakonu była w rozważaniach tego dnia skupienia, św. Aniela z Foligno (Umbria). – 1248 – 1309. Młodość spędziła beztrosko, miała zamożnych rodziców. Po wczesnej śmierci męża i dzieci, resztę życia poświęciła pokucie. Pielgrzymowała do Asyżu, a następnie rozdała cały majątek. To włoska tercjarka franciszkańska, pokutnica, mistyczka, której nadano tytuł mistrzyni teologów, święta kościoła katolickiego. Pozostawiła 35 pism. W 1310 r aprobowano je. Beatyfikowana została w 1693 r przez Innocentego XII, a kanonizowana 9 X 2013 r przez Ojca św. Franciszka. W Memoriale czytamy: spraw bym mogła pojąć tajemnicę Twego wcielenia. Tu urzeczywistnia się pełnia miłości Boga. Nasze nieudolne słowo nie potrafi wyrazić głębi tej tajemnicy. Byt niestworzony poddaje się prawom istoty stworzonej. Bozi uczniowie nie poznają głębi Twej miłości przez Słowo, które stało się Ciałem. Chcą poznać Twą dobroć, która tak się uniża. Daj nam łaskę poznania Twego Daru – Darze nad darami – Ty jesteś miłością. Wszyscy, którzy stają przed Tobą, są szczęśliwi.
W katechezie Benedykta XVI o tej świętej czytamy. Jezus, umęczony Bóg człowiek. Całe doświadczenie mistyczne – dążenie Anieli do upodobania się do Niego. Pragnie umrzeć doznając wszystkich boleści Boga człowieka. To z miłości do Boga ubóstwo Anieli, pogarda, cierpienie. Od nawrócenia do mistycznego zjednoczenia z ukrzyżowanym – droga modlitwy. Im więcej pokochała Boga, tym większa rozkosz, tym większa pełnia światła, że więcej pojąć się nie da. Cokolwiek dobrego pragniesz, módl się – mówi św. Aniela z Foligno. Wstępowaniu na drogę doskonałości towarzyszą pokusy szatańskie.

Przełożona regionu Krakowskiego podziękowała organizatorom tego spotkania i rozdała uczestnikom podarunek od SS Klarysek – ciasteczka własnej produkcji. Przy tej okazji można było nabyć najnowszą książkę o bł Anieli Salawie – polskiej Patronce FZŚ.
Powyższe rozważania o wiodących świętych III Zakonów Franciszkańskich były przeplatane modlitwą, którą prowadzili: O. Rufin Maryjko  OFM, Siostry Klaryski i S. Urszula Podlecka  OFS – przedstawicielka III Zakonu. Śpiewane były pieśni :