dzień skupienia Wspólnot FZŚ w Krakowie, Bronowicach

 T                                                  knCh!                          10 XII 2022

    Tego dnia odbyło się spotkanie wspólnot FZŚ archidiecezji krakowskiej, w Krakowie – Bronowicach, w kościele pod wezwaniem stygmatów św. Franciszka. Rozpoczęto od adoracji N. Sakramentu. O godz. 11 została odprawiona Msza św. z udziałem O. Marka, O. Wacława. Po Mszy św. odbyło się spotkanie na jadalni przy smacznym obfitym poczęstunku. Po nim w auli spotkaliśmy się, by wysłuchać wykładu na temat Kościoła i spojrzenia na niego św. Franciszka.

    Po wykładzie odbyło się wystąpienie byłej przełożonej regionu krakowskiego S. Jadwigi Wojas. Spotkanie zakończono Koronką do Miłosierdzia Bożego.

W czasie homilii usłyszeliśmy:

    Św. Franciszek żył w XII w, potrzebuje Go też wiek XXI. Był On ukrzyżowany światu. A dziś świat nie chce przyjąć Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego. Ideał św. Franciszka jest ponadczasowy. Jego życie to źródło potężnego promieniowania. Świat jest mnie ukrzyżowany, a ja światu. Tak mówił o sobie św. Paweł, ale i św Franciszek dał świadectwo takiej postawy. Franciszek nie byłby zrozumiany bez modlitwy, kontemplacji. On dokładnie zrozumiał Kościół i sposób Jego ratowania. Nauczał dostrzegać to, co najważniejsze w orędziu chrześcijańskim. Franciszek wziął Ewangelię do ręki, zaangażował się w służbę Jej i dostrzegł w Niej żywego Chrystusa. Sytuacja obecna podobna jest do tej z czasów św. Franciszka. Autentyczny franciszkanizm zapewnia prawdziwe braterstwo światu. Franciszek chce pomóc tym, którzy swą psychikę doprowadzili do wyjałowienia. Nędza moralna była zawsze. Dziś widzimy,że zło to kwestionowanie zasad moralnych, zakłamanie. Dziś się mówi o wadliwości prawa moralnego. Wokół pełno haseł sprzecznych z rzeczywistością. Franciszek wola o powrót do Ewangelii. Zrozumieli św. Franciszka: brat Albert, A. Salawa,, M. Kolbe, T. Strzębosz, A. Kosiba – patron maluczkich i wielu innych. Papież Leon XIII powiedział o III Zakonie: jest on najpiękniejszym zrozumieniem życia chrześcijańskiego,, zawsze wiedzie ludzi do Chrystusa, do Kościoła, umacnia cnoty chrześcijańskie, to ostoja do obrony praw Kościoła św. Niech św. Franciszek oświeci życie ludzi, często pogmatwane. Niech ocali wiarę w Boga, szlachetny charakter, zaufanie do drugiego człowieka. Św. Franciszek chciał byśmy byli sługami Prawdy, optymizmu. Starajmy się w każdej okoliczności życia zadać sobie pytanie, jak na moim miejscu postąpiłby św. Franciszek.

Konferencja w auli po Mszy św. i miłym poczęstunku

    Hasło aktualnego roku kościelnego, który rozpoczęliśmy z adwentem brzmi: wierzę w kościół Chrystusowy. Hasło to powstało w związku z trudną sytuacją w naszej ojczyźnie. Ks bisk. Andrzej Czaja z Opolskiego przygotował to hasło. Celem jego jest obudzenie wiary w kościół. Czym jest Kościół? Wielu uważa, że tworzą go zasadniczo księża. Wielu ludzi patrzy na Kościół poprzez grzechy. Kościół to mistyczne ciało Chrystusa, ustanowione przez P Jezusa. W Kościele Chrystus działa przez sakramenty, bez których nie ma zbawienia. Przynależność do Kościoła jest naszym skarbem. Kto odrzuca Kościół nie wierzy, że Syn Boży stał się człowiekiem. Chrystus jest w Kościele, Jego ciele mistycznym. P Jezus powiedział :” A oto ja jestem z wami aż do skończenia świata (Mt 28,20). Kto was słucha. Mnie słucha”. P Jezus pyta Szawła: dlaczego mnie prześladujesz? Chrystus utożsamia się z Kościołem. Od czasów św. Franciszka uczymy się czci, miłości, zaangażowania w Kościele. Św. Franciszek napominał, by czcić kapłanów. Prawdziwy franciszkanin, to człowiek Kościoła. Św. Franciszek nikogo nie krytykował, potępiał, ale żył autentycznie Kościołem. Św. Franciszek ubogi, ogołocony, a całkowicie posłuszny Kościołowi, różny od współczesnych mu reformatorów. Ks Jan Twardowski: sam Kościół jest tajemnicą, są w nim grzesznicy, którzy starają się poprawić. Jak św. Franciszek kochajmy i wierzmy w Kościół Chrystusowy. Naśladowcy św Franciszka – w więzi z Kościołem wiernie wstępują w ślady swego Ojca. Od nawrócenia św. Franciszek swoje życie podporządkował całkowicie Kościołowi, jednemu, katolickiemu i apostolskiemu Kościołowi. Do życia Ewangelią Franciszek został powołany przez samego Boga. Żył on wg Ewangelii radykalnie. Franciszek wiedział, że życie wg Ewangelii może być realizowane arbitralnie – niewłaściwie. Gdy zgłaszali się do niego ludzie, by ich włączył we wspólnotę franciszkańską, stwierdził, że trzeba iść do Kościoła i prosić o zatwierdzenie. Św. Franciszek widział w Kościele Matkę, która strzeże swe dzieci i prowadzi do zbawienia. Dla św. Franciszka Kościół to święta Matka, włącza nas w nurt życia Bożego, aby bracia św. Franciszka byli ulegli ludziom Kościoła. Realizujemy swoje powołanie w Kościele i z Kościołem. Św, Franciszek był przekonany, że ponad wszystko trzeba strzec wiarę Kościoła św. Kto zaufa Kościołowi, nie pobłądzi – św. Franciszek. W Kościele mamy Sakramenty św., bez nich człowiek nie może się zbawić. Wielkim szacunkiem odznaczał się św. Franciszek do kapłanów, Kościoła, jeszcze przed nawróceniem. Bracia św. Franciszka prowadzili życie pokutne, wędrowali. Nigdy nie przemawiał św., Franciszek, bez zgody Kościoła. Ktoś zapytał, jak zachować się wobec kapłana, który jest niemoralny. Św. Franciszek uklęknął przed nim i powiedział, że poprzez takie ręce Bóg rozdziela łaski niezależnie od jego stanu moralnego. Działanie apostolskie ma być w uzależnieniu od kapłanów, biskupów. Naśladowcy św. Franciszka powinni żyć dla Kościoła i przyczyniać się do jego budowania. Franciszku idź i odbuduj mój Kościół – te słowa usłyszał Franciszek modląc się przed krucyfiksem w kościółku św. Damiana. Franciszek sądził,,że trzeba odnowić Kościół odbudowując konkretne kościółki. Franciszek uczył, że taki być powinien sposób życia, by inni, by inni patrząc na mnie, wysławiali Boga. Szczególnie błogosławieni byli przez św. Franciszka ludzie, którzy są dla Kościoła. W czasach św. Franciszka miało miejsce duże zaniedbanie co do Eucharystii. Franciszek pisze listy o czci dla Eucharystii. Kościół jest instytucją boską, nie ludzką – dlatego trwa, stale się odradza. My jako córki i bracia św. Franciszka mamy przyczyniać się do odnowy Kościoła.

PIERWSZE CZYTANIE

Syr 48,1-4.9-11 Eliasz przyjdzie powtórnie

Czytanie z Księgi Syracydesa

Powstał Eliasz, prorok jak ogień,
a słowo jego płonęło jak pochodnia.
On głód na nich sprowadził,
a swoją gorliwością zmniejszył ich liczbę.
Słowem Pańskim zamknął niebo,
z niego również trzy razy sprowadził ogień.
Jakże wsławiony jesteś, Eliaszu, przez swoje cuda
i któż się może pochwalić, że tobie jest równy?
Ty, który zostałeś wzięty w skłębionym płomieniu,
na wozie o koniach ognistych.
O tobie napisano, żeś zachowany na czasy stosowne,
by uśmierzyć gniew przed pomstą,
by zwrócić serce ojca do syna,
i pokolenia Jakuba odnowić.
Szczęśliwi, którzy cię widzieli,
i ci, którzy w miłości posnęli,
albowiem i my na pewno żyć będziemy.
Oto Słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY:

Ps 80,2aci3b,15-16,18-19

Usłysz, Pasterzu Izraela,
Ty, który zasiadasz nad cherubinami.
Zbudź swą potęgę
i przyjdź nam z pomocą. Powróć, Boże Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
I chroń to, co zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie. Wyciągnij rękę nad mężem Twojej prawicy,
nad synem człowieczym,
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie,
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ:

Łk 3,4.6

A

Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego;
wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.

A

EWANGELIA

Mt 17,10-13 Eliasz już przyszedł, a nie poznali go

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Kiedy schodzili z góry, uczniowie zapytali Jezusa:
„Czemu uczeni w Piśmie twierdzą, że najpierw musi przyjść Eliasz?” On odparł: „Eliasz istotnie przyjdzie i naprawi wszystko. Lecz powiadam wam: Eliasz już przyszedł, a nie poznali go i postąpili z nim tak, jak chcieli. Tak i Syn Człowieczy będzie od nich cierpiał”. Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił im o Janie Chrzcicielu.
Oto słowo Pańskie.