II sobota lipca - spotkanie modlitewne FZŚ

 T                                       knCh!                                   8.VII. 2023

    Mszę św. o godz 9 odprawił O Łukasz. W czasie homilii powiedział:
w Ewangelii dzisiejszej P Jezus mówi o poście. Żydzi uważali, że poszcząc przybliżą czas zbawienia. Przyszedł nasz Pan Jezus Chrystus a oni tego nie uznali. Jego przyjście jest radykalną nowością. Nie możecie pościć, bo Oblubieniec jest z Wami. Nie można przyszywać nowej łaty do starego sukna. Przyjście P Jezusa przynosi radykalna nowość. To zaczęło się w czasie naszego Chrztu św. Gdy przyjmujemy jego łaskę odnawiamy się w Nim. Stajemy się Nowym Stworzeniem. Prośmy o wiarę byśmy stawali się nowymi dziećmi światłości. Św. Franciszek był nazywany człowiekiem Odkupienia – tak żył. Widziano, że jest nowym człowiekiem. Przemieniał się dzięki Bożej łasce. Po Mszy św., przy ołtarzu św. Franciszka modliliśmy się Litanią do Niego, a potem spotkaliśmy się na salce. Tutaj S Jola przywitała 2 nowe osoby, które myślą o FZŚ.– to Krzysztof i Agnieszka. S Jola rozmawiała z S Karolinką Piasecką – leży, można ją odwiedzić. O Marek Wolter, nasz wieloletni dyrektor przesyła nam pozdrowienia. 21 VII o godz 21 rozpoczynamy modlitewny pobyt FZŚ na J.Górze. Od godz 2.15 do godz 2.40 rozważania prowadzi nasza Wspólnota. Następnego dnia o godz 9.30 rozpoczyna się modlitwa Różańcowa – część bolesna (od pierwszej stacji ufundowanej przez FZŚ), potem o godz 11 Msza św. i o godz 15 – Droga Krzyżowa na wałach.
W ramach spotkania usłyszeliśmy konferencję br Ryszarda Haby, po niej dzieliliśmy się naszymi przemyśleniami w związku z przedstawionym tematem.

KONFERENCJA BRATA RYSZARDA H., NA TEMAT POKOJU I DOBRA – naszego

franciszkańskiego hasła, którym się pozdrawiamy we wspólnocie I, II, III Zakonu.

Rozważanie na temat znaczenia słów POKÓJ,I DOBRO dla współczesnego świata

Łacińskie Pax et Bonum od czasów św. Franciszka jest nierozerwalnie złączone z duchowością synów i córek Biedaczyny z Asyżu .

Pokój – a wiec łacińskie pax – jest to pojęcie opisujące stosunki między państwami , lub wewnątrz nich , oznaczające brak wojny , wykluczające konflikt zbrojny i używanie przemocy .

Historia użycia formy ‘’ Pokój i dobro ‘’ jako franciszkańskiego pozdrowienia nie jest do końca jasna .

Legenda Trzech Towarzyszy w rozdziale VIII podaje świadectwo , że św. Franciszek miał przed swym nawróceniem pewnego poprzednika , który przebiegał często ulice Asyżu powtarzając formułę ‘’ Pokój i dobro ‘’.

Św. Franciszek zwracał się do ludzi słowami ‘’ Niech Pan obdarzy was pokojem ‘’

W Legendzie Trzech Towarzyszy czytamy ‘’ Franciszek oznajmiał pokój i głosił językiem proroków kazania o zbawieniu ‘’

Św. Franciszek mówił o zbawieniu duszy, które właśnie jest owym dobrem , którego mógł życzyć swoim słuchaczom .

W kontekście Pokoju należy przypomnieć jak niektórzy święci i nie tylko Oni pisali .

Np.

Św. Robert Bellarmin mówi ,że ‘’ uncja pokoju więcej znaczy niż funt zwycięstwa’’

Św. Augustyn w dziele ( O Państwie Bożym ) mówi ‘’ Pokój jest tak dobry , że nie można życzyć sobie , pragnąć, czegoś bardziej drogiego lub posiadać coś bardziej pożytecznego ‘’

Dante Alighieri w dziele Monarchia pisze ‘’ jest jasne , że pokój powszechny jest czymś najlepszym wśród rzeczy , które przyczyniają się do wzrostu naszego szczęścia .

Św. Paweł w Liście do Efezjan ogłasza ‘’ Chrystus jest naszym pokojem ‘’

Sam Pan Jezus Chrystus ukazując się swoim uczniom (Łk 24,30) , pozdrowił ich mówiąc Pokój Wam !

Pokój jest zatem prawdziwą cnotą synów Bożych , zaś św. Franciszek był zwiastunem niestosowania przemocy , zwiastunem braterstwa i pokoju . We wszystkich swoich mowach dążył do tego , by gasić nieprzyjażń i kłaść fundamenty pod nowe warunki pokoju ( Tommaso da Spalato .FF2252)

Dobro

Św. Franciszek często pozdrawiał radośnie spotkanych ludzi ‘’ Dzień dobry , dobrzy ludzie !’’

Mówił również ‘’ I kochajmy bliźnich jak siebie samych. A jeśli kto nie chce kochać ich tak jak siebie , niech im przynajmniej nie wyrządza zła , lecz niech im czyni dobrze „

Dobro dla św. Franciszka jest kluczem . Dobro nie bierze się znikąd , ale zawsze pochodzi od Boga . Święty mówi ‘’ I wszelkie dobro odnosimy do Pana Boga najwyższego i uznawajmy za Jego własność , i dziękujmy za wszystko Temu , od którego pochodzi wszelkie dobro ‘’

Słuszną reakcją na wszelkie przejawy niepokoju , zamieszania , niemocy według wskazań Franciszka jest – niczym najprostszy egzorcyzm wołanie ‘’

I kiedy widzimy lub słyszymy , że ludzie żle mówią lub żle czynią albo blużnią Bogu , my błogosławmy i dobrze czyńmy , i chwalmy Boga , który jest błogosławiony na wieki ‘’

Dla podkreślenia wagi Dobra chcę dodać kilka myśli pochodzących od wielkich Świętych

Św. Antoni Wielki (251-356) pisze ‘’ Człowiek bierze wszystko co dobre , od Boga ponieważ On sam jest dobry. Dlatego właśnie został przez Boga stworzony . Natomiast to , co złe , człowiek przyciąga do siebie od siebie samego , od zła , które w nim tkwi , pożądania i braku postrzegania . ‘’

Ulubionym zdaniem Błogosławionego Jerzego Popiełuszki były słowa Św. Pawła ‘’Nie daj się zwyciężyć złu , ale zło dobrem zwyciężaj „

W oryginalnym tekście greckim brzmi ono ‘’ Nie daj się zwyciężyć złu , ale zło zwyciężaj w dobrym ‘’

W kontekście tych słów postawy Św. Maksymiliana Marii Kolbego , Św. Edyty Stein są doskonałym przykładem nieprzekraczalnej granicy dla zła , w okolicznościach pozbawionych wartości .

Przemyśleniu pozostawiam również słowa Pana Jezusa skierowane do Alicji Lenczewskiej 25.VII, 87

„Dobro istnieje tylko jako realizacja Mojej woli ‘’

Na koniec pragnę przypomnieć słowa Św. Jana Pawła wypowiedziane 10 VI 1987 roku , a o których w ostatnim czasie przypomniał Arcybiskup Ryś ( zachęcając Polaków do wzajemnego przygarniania się )

‘’Bardzo wielkim niebezpieczeństwem o którym słyszę , nie wiem czy tak jest , jest to ,że ludzie się jak gdyby mniej miłują w Polsce , że coraz bardziej do głosu dochodzą egoizmy , przeciwieństwa . Ludzie się nie znoszą . Ludzie się zwalczają . To jest zły posiew. To nie jest Ewangelia , to nie jest od Chrystusa i to trzeba przeobrazić ‘’

Słowa proroka Św. Jana Pawła II brzmią jakby były napisane wczoraj .

Myślę że , pozdrawiając się nawzajem słowami Pokój i dobro jednocześnie dzielimy się Jezusem Chrystusem , którego te słowa uosabiają .

Wspomnienie św. Jana z Dukli, prezbitera

Kolor szat: biały

Rok A, I

XIII Tydzień zwykły

Pierwsze czytanie (Rdz 27, 1-5. 15-29)

Gdy Izaak się zestarzał i jego oczy stały się tak słabe, że już nie mógł widzieć, zawołał Ezawa, swego starszego syna: „Synu mój!” A kiedy ten odezwał się: „Jestem”, Izaak rzekł: „Oto zestarzałem się i nie znam dnia mojej śmierci. Weź więc teraz przybory myśliwskie, twój kołczan i łuk, idź na łowy i upoluj coś dla mnie. Potem zaś przyrządzisz mi smaczną potrawę, jaką lubię, podasz mi ją, a ja z serca ci pobłogosławię, zanim umrę”.

Rebeka słyszała to, co Izaak mówił do swego syna Ezawa. Gdy więc Ezaw poszedł już na łowy, aby przynieść coś z upolowanej zwierzyny, Rebeka wzięła szaty Ezawa, swego starszego syna, najlepsze, jakie miała u siebie, ubrała w nie Jakuba, swojego młodszego syna, i skórkami koźląt owinęła mu ręce i nieowłosioną szyję. Po czym dała Jakubowi ową smaczną potrawę, którą przygotowała, i chleb.

Jakub, wszedłszy do swego ojca, rzekł: „Ojcze mój!” A Izaak na to: „Słyszę; któryś ty jest, synu mój?” Odpowiedział Jakub ojcu: „Jestem Ezaw, twój syn pierworodny. Uczyniłem, jak mi poleciłeś. Podnieś się, siądź i zjedz potrawę z upolowanej przeze mnie zwierzyny, i pobłogosław mi”. Izaak rzekł do syna: „Jakże tak szybko mogłeś coś upolować, synu mój ?” A Jakub na to: „Pan, Bóg twój, sprawił, że tak mi się właśnie zdarzyło”.

Wtedy Izaak rzekł do Jakuba: „Zbliż się, abym dotknąwszy ciebie mógł się upewnić, czy to mój syn Ezaw, czy nie”. Jakub przybliżył się do swego ojca Izaaka, a ten dotknąwszy go rzekł: „Głos jest głosem Jakuba, ale ręce rękami Łzawa”. Nie rozpoznał jednak Jakuba, gdyż jego ręce były owłosione jak ręce Ezawa. A mając udzielić mu błogosławieństwa, zapytał go jeszcze: „Ty jesteś syn mój Ezaw?” Jakub odpowiedział: „Ja jestem”.

Rzekł więc: „Podaj mi, abym zjadł to, co upolowałeś, synu mój, i abym ci sam pobłogosławił”. Jakub podał mu i on jadł. Przyniósł mu też i wina, a on pił. A potem jego ojciec Izaak rzekł do niego: „Zbliż się i pocałuj mnie, mój synu”. Jakub zbliżył się i pocałował go. Gdy Izaak poczuł woń jego szat, dając mu błogosławieństwo mówił:

„Oto woń mego syna jak woń pola, które pobłogosławił Pan. Niechaj tobie Bóg użycza rosy z niebios i żyzności ziemi, obfitości zboża i moszczu winnego. Niechaj ci służą ludy i niech ci pokłon oddają narody. Bądź panem twoich braci i niech ci się kłaniają synowie twej matki. Każdy, kto będzie ci złorzeczył, niech będzie przeklęty. Każdy, kto będzie ci błogosławił, niech będzie błogosławiony”.

Psalm (Ps 135, 1-2. 3-4. 5-6)

Chwalcie imię Pana,
chwalcie Pańscy słudzy,
wy, którzy stoicie w domu Pana,
na dziedzińcach domu Boga naszego.

Śpiewajcie Panu, bo nasz Pan jest dobry

Chwalcie Pana, bo Pan jest dobry,
śpiewajcie Jego imieniu, bo jest łaskawy.
Pan bowiem wybrał sobie Jakuba,
wybrał Izraela na wyłączną własność.

Śpiewajcie Panu, bo nasz Pan jest dobry

Wiem, że Pan jest wielki,
że nasz Pan jest nad wszystkimi bogami.
Cokolwiek spodoba się Panu,
uczyni na niebie i na ziemi,
na morzu i we wszystkich głębinach.

Śpiewajcie Panu, bo nasz Pan jest dobry

Aklamacja (Jk 1, 18)

Ze swej woli zrodził nas Ojciec przez słowo prawdy,
abyśmy byli jakby pierwocinami Jego stworzeń.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia (Mt 9, 14-17)

Uczniowie Jana podeszli do Jezusa i zapytali: „Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?” Jezus im rzekł: „Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć.

Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania, gdyż łata obrywa ubranie i gorsze robi się przedarcie. Nie wlewa się też młodego wina do starych bukłaków. W przeciwnym razie bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki się psują. Raczej młode wino wlewa się do nowych bukłaków, a tak jedno i drugie się zachowuje”.

Komentarz do Ewangelii na 8 lipca 2023 r.:
ks Paweł Kosiński

Obraz: Uczta w domu Mateusza jeszcze trwa, kiedy przychodzą uczniowie Jana i krytykują brak postu u uczniów. Oczyma wyobraźni zobaczę to wydarzenie. Są sytuacje, osoby, sploty okoliczności, które ‘burzą nasze wyobrażenia’, przyzwyczajenia i nawyki. Jak na nie reaguję?
Myśl: Jezus wyrzuca swoim rozmówcom, że nie akceptują ‘nowości’, którą on przyniósł. Nie zwracają uwagi na Jego świadectwo i wypowiadane Słowo. Pytanie o post pojawia się, bo Jezus wykracza poza schemat religijnego Żyda. Faryzeusze ściśle „trzymali się litery Prawa i Tradycji”. Czuli się ‘oddzieleni’ od nieprzestrzegających prawa grzeszników. Jezus, natomiast, był blisko z ludźmi o ‘wątpliwej reputacji’, nie zachowywał postów, nie stosował się do tradycji. I dzisiaj jest także wielu zwolenników zachowania prawa i tradycji, które nie mają wiele wspólnego z Jezusową ‘nowością’.
Emocja: Smucić się i radować, pościć i ucztować. W życiu i jedno, i drugie musi mieć swoje miejsce. Ważne tylko, by poznać właściwy czas. Kryterium rozeznania jest ‘owoc’ – większe dobro, życie, nadzieja, głębsza więź z Panem.

Płacz i śmiech, obfitość i brak – w prawdziwym życiu jest wszystko. Czujesz to?

Smucić się i radować, pościć i ucztować. W życiu i jedno, i drugie musi mieć swoje miejsce. Ważne tylko, by poznać właściwy czas. Kryterium rozeznania jest ‘owoc’ – większe dobro, życie, nadzieja, głębsza więź z Panem.
Wezwanie: Poproszę o łaskę rozumienia i przeżywania postu i uczty w całej Jezusowej ‘nowości’. Podziękuję za łaskę ciągłego zaproszenia od Pana Młodego.
W słowach tradycyjnej modlitwy oddam się w opiekę Maryi: „Pod Twoją obronę uciekamy się, Święta Boża rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać. Panno Chwalebna i Błogosławiona. O Pani nasza, Orędowniczko nasza, Pośredniczko nasza, Pocieszycielko nasza. Z Synem swoim nas pojednaj, Synowi swojemu nas polecaj, swojemu Synowi nas oddawaj. Amen.”