Spotkanie modlitewne FZŚ w drugą sobotę grudnia 2024 r

 T                                                  knCh!                               14.XII.2024

    Mszę św. o godz. 9 odprawił O .Ł. Stec. W czasie homilii po każdorazowym franciszkańskim pozdrowieniu; niech Pan obdarzy was pokojem, usłyszeliśmy: W Ps śpiewaliśmy: przyjdź nam z pomocą, powróć, Boże Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
I chroń to, co zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie
Wyciągnij rękę nad mężem Twojej prawicy.

    To nasze wołanie MARAN ATHA. To wołanie nie powinno nam schodzić z ust. Dziś ostatnia Ewangelia o św. Janie Chrzcicielu i o ślepocie Izraelitów, którzy w Janie Chrzcicielu nie dostrzegli prekursora Mesjasza. Dziś P. Jezus mówi: Eliasz już przyszedł i nie poznali go. Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówi o Janie Chrzcicielu. P Jezusa także źle potraktowano. Uważano, że jest żarłokiem i pijakiem – siedzi z grzesznikami. Bóg przychodzi i dziś w wydarzeniach i Go nie rozpoznajemy, a On przychodzi i mówi w naszym życiu. W Adwencie wyostrzmy naszą uwagę. Bóg był i przyjdzie ostatecznie, ale jest w naszym życiu i działa. W Adwencie modlitwa uwagi, czyli rachunek sumienia bardzo ważny! Wieczorem w rachunku sumienia zastanowię się i spróbuję dostrzec, co w biegu dnia nie do końca zobaczyłem. Czy stawiam sobie pytanie: co chcesz mi Boże powiedzieć w tych wydarzeniach, które przeżywam? Chrześcijanin rozeznając, uczy się dostrzegać gdzie jest Pan i co mówi? Rachunek sumienia jest modlitwą, kiedy przypatruję się całemu dniowi. Życie chrześcijanina, to życie dynamiczne, to nieustanny dialog z Bogiem to Jego Miłość i odpowiedź miłością na Jego miłość. My to ci, którzy rozpoznają P Jezusa i nie pozwalają Mu przejść niezauważonym. Intensyfikujmy nasze przygotowania, pragnienia, bo Pan na pewno nadejdzie.

    Po Mszy św. odbyło się spotkanie na salce, jak zwykle rozpoczęte i zakończone modlitwą. Wysłuchaliśmy ogłoszenia, wśród nich i to poniekąd niezwykłe o spotkaniu opłatkowym z ks metropolitą M. Jędraszewskim, 7 .I. 25 o godz. 18.
Słowo O Łukasza o Jego Adwencie, wzbudziło głosy w dyskusji siostry i brata. Dało dużo do refleksji słuchaczom. Było poniekąd przedłużeniem homilii z Mszy św., z zastosowaniem bezpośrednio do życia O Łukasza. Nieraz prostował on swoje ścieżki myślenia, kiedy rozeznawanie ukazywało mu, że inaczej chciał dla niego P Jezus. On najlepiej wie, co jest dla nas dobre. My zaś możemy rozeznawać wolę Bożą nie inaczej jak na modlitwie. Pytanie Boga o to, co jest dla mnie najlepsze w danej sytuacji jest NIEZWYKLE WAŻNE. W modlitwie mogę wypowiadać swoje pragnienie, dodając zawsze: jeśli może to być Twoją wolą o Boże. Jeśli NIE, daj mi rozeznanie w wyborze tego, co Ty uważasz za lepsze dla mnie.

Wspomnienie św. Jana od Krzyża, prezbitera i doktora Kościoła

Kolor szat: biały

Rok C, I

II Tydzień Adwentu

Pierwsze czytanie (Syr 48, 1-4. 9-11)

Powstał Eliasz, prorok jak ogień,
a słowo jego płonęło jak pochodnia.
On głód na nich sprowadził,
a swoją gorliwością zmniejszył ich liczbę.
Słowem Pańskim zamknął niebo,
z niego również trzy razy sprowadził ogień.
Jakże wsławiony jesteś, Eliaszu, przez swoje cuda
i któż się może pochwalić, że tobie jest równy?
Ty, który zostałeś wzięty w skłębionym płomieniu,
na wozie o koniach ognistych.
O tobie napisano, żeś zachowany na czasy stosowne,
by uśmierzyć gniew przed pomstą,
by zwrócić serce ojca do syna,
i pokolenia Jakuba odnowić.
Szczęśliwi, którzy cię widzieli,
i ci, którzy w miłości posnęli,
albowiem i my na pewno żyć będziemy.

Psalm (Ps 80, 2ac i 3b, 15-16, 18-19)

Usłysz, Pasterzu Izraela,
Ty, który zasiadasz nad cherubinami.
Zbudź swą potęgę
i przyjdź nam z pomocą.

Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie

Powróć, Boże Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
I chroń to, co zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.

Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie

Wyciągnij rękę nad mężem Twojej prawicy,
nad synem człowieczym,
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie,
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.

Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie

Aklamacja (Łk 3, 4. 6)

Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego;
wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia (Mt 17, 10-13)

Kiedy schodzili z góry, uczniowie zapytali Jezusa:

„Czemu uczeni w Piśmie twierdzą, że najpierw musi przyjść Eliasz?” On odparł: „Eliasz istotnie przyjdzie i naprawi wszystko. Lecz powiadam wam: Eliasz już przyszedł, a nie poznali go i postąpili z nim tak, jak chcieli. Tak i Syn Człowieczy będzie od nich cierpiał”. Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił im o Janie Chrzcicielu.

KOMENTARZ DO EWANGELII

Paweł Kosiński SJ

Nie wystarczą słowa o miłosierdziu, ale potrzeba miłosierdzia w praktyce

Nie wystarczy mówić o nawróceniu, ale się nawracać. Nie wystarczą słowa o miłosierdziu, ale potrzeba miłosierdzia w praktyce.

Z ewangelii wg św. Mateusza: 

Lecz z kim mam porównać to pokolenie? Podobne jest do przebywających na rynku dzieci, które przymawiają swym rówieśnikom: "Przygrywaliśmy wam, a nie tańczyliście; biadaliśmy, a wyście nie zawodzili". Przyszedł bowiem Jan: nie jadł ani nie pił, a oni mówią: "Zły duch go opętał". Przyszedł Syn Człowieczy: je i pije. a oni mówią: "Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników". A jednak mądrość usprawiedliwiona jest przez swe czyny». 

Obraz: Przypowieść o ‘pokoleniu’ – dzieciach ‘przymawiających sobie’ na rynku jest prototypem każdego pokolenia. To także przypowieść o rozeznaniu. Posłucham jej. Zwrócę uwagę na swoje skojarzenia i odczucia. 

Myśl: Stany emocjonalne, które pojawiają się w naszym życiu muszą być rozeznawane. Jest bowiem smutek, który pochodzi od nieprzyjaciela i jest taki, który pochodzi od Boga, jest częścią Jego pedagogiki wobec każdego z nas. Tak samo radość, żałoba, gorliwość czy zapał. W każdym czasie, który jest zawsze ‘teraz’, musimy nauczyć się odczytywać, czy to, co przeżywam pochodzi od Boga czy od nieprzyjaciela. I nie chodzi o teoretyczne dywagacje. Nie wystarczy mówić o nawróceniu, ale się nawracać. Nie wystarczą słowa o miłosierdziu, ale potrzeba miłosierdzia w praktyce. 

Emocja: Taniec i zawodzenie. Jesteśmy niezwykle skorzy i przemyślni w szukaniu powodów do narzekań i biadania, niezależnie od okoliczności. Jezus i Jan, bez względu na to, co nam zaproponują, taniec czy radość, biadanie czy płacz, spotkają się ze sprzeciwem. 

                                                                                                                                                        

Spotkanie na Mszy św. i modlitwie różańcowej LRR, FZŚ, SHNSPJ - w pierwszą sobotę grudnia 2025 r

 T                                                    knCh!                                   7.XII. 2024

    Mszę św. o godz. 9 odprawił O. Mariusz. Po Mszy św. modliliśmy się jedną częścią Różańca św. W czasie homilii usłyszeliśmy.

    Kiedy patrzymy na P Jezusa przez dzisiejszą Ewangelię, widzimy, że głosi On najpierw Królestwo Boże. To samo ma miejsce, gdy wysyła On uczniów. Obecność Boga – źródło łaski jest przy nich. Sięgnijmy do pierwszego czytania. Tam na Syjonie (najwyższa góra w Jerozolimie, którą zdobył Dawid, tam umieszczona była Arka Przymierza) jest świątynią zbudowana przez Salomona. Kto chciał być pocieszony, musiał tam iść. Nie każdy może tam dotrzeć. Ten Syjon, miejsce łaski jest tu, gdzie jesteśmy. Bóg jest przy nas. Przyjdzie czas, gdy na każdej górze będzie miejsce pocieszenia. Do tego są potrzebni apostołowie. P Jezus wysyła uczniów. Dziś tymi uczniami jesteśmy my wszyscy. Jak to robić? Ktoś zamyka się w pokoju i mówi: daj mi (wydumany przez niego charyzmat) np. uczenie w Afryce. P Jezus mówi: idźcie do ludzi, którzy są nieszczęśliwi, a ja wam pokaże, co macie czynić. Daj mi charyzmat, by nakarmić głodnego, daj mi możliwość zdobycia ubrania, uzdrawiania, przytulania kogoś, by nie czuł się samotny. Charyzmat, to nie coś samo w sobie. Mamy patrzeć na aktualne sytuacje. Dawniej były potrzebne inne charyzmaty niż dziś. Dla nas nie jest ważny charyzmat, tylko znak czasu. Szczęście na Ziemi ma być przedsmakiem nieba. Umieć się cieszyć drobiazgami tym np, że zjem śniadanie, że świeci słońce, że pada deszcz, że mam ubranie i tp. - to ważne, bym umiał się cieszyć Królestwem Niebieskim, po drugiej stronie.

Wspomnienie św. Ambrożego, biskupa i doktora Kościoła

Kolor szat: biały

Rok C, I

I Tydzień Adwentu

Pierwsze czytanie (Iz 30, 19-21. 23-26)

To mówi Pan Bóg, Święty Izraela:

Zaiste, o ludu, który zamieszkujesz Syjon w Jerozolimie, nie będziesz gorzko płakał. Rychło Bóg okaże ci łaskę na głos twojej prośby. Ledwie usłyszy, odpowie ci.

Choćby ci dał Pan chleb ucisku i wodę utrapienia, twój nauczyciel już nie odstąpi, ale oczy twoje patrzeć będą na twego mistrza. Twoje uszy usłyszą słowa rozlegające się za tobą: „To jest droga, idźcie nią!”, gdybyś zboczył na prawo lub na lewo.

On użyczy deszczu na twoje zboże, którym obsiejesz rolę, a chleb z urodzajów gleby będzie soczysty i pożywny. Twoja trzoda będzie się pasła w owym czasie na rozległych łąkach. Woły i osły obrabiające rolę żreć będą paszę dobrze przyprawioną, która została przewiana opałką i siedlaczką.

Przyjdzie do tego, iż po wszystkich wysokich górach i po wszystkich wzniesionych pagórkach znajdą się strumienie płynących wód na czas wielkiej rzezi, gdy upadną warownie. Wówczas światło księżyca będzie jak światło słoneczne, a światło słońca stanie się siedmiokrotne, jakby światło siedmiu dni, w dniu, gdy Pan opatrzy rany swego ludu i uleczy jego sińce po razach.

Psalm (Ps 147, 1-2, 3-4, 5-6)

Chwalcie Pana, bo dobrze jest śpiewać psalmy Bogu
słodko jest Go wychwalać.
Pan buduje Jeruzalem,
gromadzi rozproszonych z Izraela.

Szczęśliwi wszyscy, co ufają Panu

On leczy złamanych na duchu
i przewiązuje im rany.
On liczy wszystkie gwiazdy
i każdej nadaje imię.

Szczęśliwi wszyscy, co ufają Panu

Nasz Pan jest wielki i potężny,
a Jego mądrość niewypowiedziana.
Pan dźwiga pokornych,
karki grzeszników zgina do ziemi.

Szczęśliwi wszyscy, co ufają Panu

Aklamacja (Iz 33, 22)

Pan naszym sędzią, Pan naszym prawodawcą,
Pan naszym królem, On nas zbawi.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia (Mt 9, 35-10, 1. 5. 6-8)

Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości.

A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo”.

Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszelkie choroby i wszelkie słabości.

Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: „Idźcie do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie”.

KOMENTARZ DO EWANGELII

Paweł Kosiński SJ

Darmowość posług, hojność i wielkoduszność to elementy ‘reguły misyjnej’ uczniów Pana

„Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!” Uczniowie są świadkami Pana. Czynią to, co On: uzdrawiają, przywracają do życia, oczyszczają, uwalniają od złego. Mają czynić to za darmo. To przypomnienie jest obecne tylko u ewangelisty Mateusza. Jest to element ‘reguły misyjnej’, która uwiarygadnia uczniów wobec świata.

Słowo na dzisiaj ( 7 grudnia 2024 r.):

Z ewangelii wg św. Mateusza: Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo».
Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości.
Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: «Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: "Bliskie już jest królestwo niebieskie". Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!

Komentarz do ewangelii z dnia (Mt 9,35 – 10,1.5a.6-8):

Obraz: Jezus prowadzi działalność misyjną. Oczyma wyobraźni zobaczę Go, jak obchodzi miasta i wioski, naucza, dokonuje cudów. Zobaczę też, jak wysyła apostołów, aby podjęli misję na Jego słowo i polecenie. To wezwanie jest skierowane do wszystkich uczniów. Jak się z tym czuję?
Myśl: Po wygłoszeniu Kazania na Górze Jezus pokazuje w swojej misji, jak realizują się Jego słowa. Daje wyraźny sygnał, że ‘czas nadszedł’, zbawienie już się realizuje. Uczniowie nie ‘niosą zbawienia’. Oni ogłaszają jego obecność w świecie, mają ‘otwierać ludziom oczy’. Apostołowie nie są ani uczeni w Prawie, ani mądrzy czy doskonali. To zwykli ludzie, grzesznicy. Różni ich bardzo dużo. Jedyne, co ich łączy to wezwanie Jezusa, by jak On stali się synami Ojca i braćmi dla siebie nawzajem. Bóg nie wybiera wg kryteriów dobra, wykształcenia czy operatywności. On chce, byśmy byli braćmi.
Emocja: „Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!” Uczniowie są świadkami Pana. Czynią to, co On: uzdrawiają, przywracają do życia, oczyszczają, uwalniają od złego. Mają czynić to za darmo. To przypomnienie jest obecne tylko u ewangelisty Mateusza. Jest to element ‘reguły misyjnej’, która uwiarygadnia uczniów wobec świata.
Wezwanie: Poproszę o łaskę, bym nie przysłaniał sobą nikomu drogi do Boga. Podziękuję za wspólnotę sióstr i braci, za wspólnotę Kościoła.
Módlmy się: Maryjo, Matko Jezusa, ucz nas zawierzenia Bożemu słowu, byśmy kochali Kościół, który jest naszą matką. Byśmy trwali w łączności ze wspólnotą Kościoła. W niej żyje Twój Syn, nasz zmartwychwstały Pan. Amen.