T knCh! 9.XI. 24
Mszę
św. o godz. 9 odprawił O. Łukasz Stec. W czasie Mszy św.
profesje wieczystą złożyły: Sylwia Kucia, Magdalena Dziekan,
profesje czasową: Natalia Kulinicz, Bartłomiej Sokołowski, Konrad
Matuła.
W czasie homilii usłyszeliśmy: Niech Pan obdarzy was , pokojem. Dziś mamy święto poświęcenia
Bazyliki Laterańskiej. To matka Kościołów, katedra Rzymu. Zbudowana jest ona z
kamieni. My ludzie jesteśmy Bożą budowlą zbudowaną z żywych
kamieni. Siostra Przełożona FZŚ – Jolanta wyraziła prośbę, by
Duch św. dokonał dzieła rozpoczętego w czasie Chrztu św.
Św. Franciszkowi spodobało się, by Jego bracia także świeccy
mogli żyć jego duchem. Powołanie franciszkańskie dotyczy także
tych, którzy nie wierzą, ale którzy poszukują Boga. W dzisiejszej Ewangelii P Jezus zdenerwował się. Zależy Mu na kościele. Bóg
stoi w naszej obronie. Gdyby św. Franciszek nie miał wiary w
Kościół , to po pierwszej wizycie u papieża, poddałby się.
Franciszek przychodzi ponownie, bo wie, że w Kościele tak kruchym
mieszka Duch św. i że ta wspólnota naprawdę stanowi ciało
Chrystusa Pierwsze posłuszeństwo Franciszka dotyczy Boga, drugie
Kościoła. Jest On charyzmatykiem. Potrafił połączyć te dwa
posłuszeństwa, z pozoru wykluczające się, a jednak nie.
Za racji dużej uroczystości dzisiejszej, radości, że szeregi FZŚ powiększyło wiele osób, młodych osób, przyjmowaliśmy Komunię św. pod dwoma postaciami.. To był największy dar kościoła dla nich – sam P Jezus. Ponadto wszyscy oni zostali obdarowani przez S.Jolę okolicznościowymi podarkami, na salce, gdzie miała miejsce radosna agapa, po Mszy św. Radosne rozmowy trwały długo przy pysznym poczęstunku, przygotowanym przez nasze siostry i braci pod kierunkiem S Joli – naszej Przełożonej.
Święto rocznicy poświęcenia Bazyliki Laterańskiej
Kolor szat: biały
Rok B, II
XXXI Tydzień zwykły
Pierwsze czytanie (Ez 47, 1-2. 8-9. 12)
Podczas
widzenia otrzymanego od Pana zaprowadził mnie anioł z powrotem
przed wejście do świątyni, a oto wypływała woda spod progu
świątyni w kierunku wschodnim, ponieważ przednia strona świątyni
była skierowana ku wschodowi; a woda płynęła spod prawej strony
świątyni na południe od ołtarza. I wyprowadził mnie przez bramę
północną na zewnątrz i poza murami powiódł mnie od bramy
zewnętrznej, skierowanej ku wschodowi. A oto woda wypływała spod
prawej ściany świątyni, na południe od ołtarza.
Anioł
rzekł do mnie: «Woda ta płynie na obszar wschodni, wzdłuż
stepów, i rozlewa się w wodach słonych, i wtedy wody jego stają
się zdrowe. Wszystkie też istoty żyjące, od których tam się
roi, dokądkolwiek potok wpłynie, pozostaną przy życiu: będą
tam też niezliczone ryby, bo dokądkolwiek dotrą te wody, wszystko
będzie uzdrowione.
A nad brzegami potoku mają rosnąć
po obu stronach różnego rodzaju drzewa owocowe, których liście
nie więdną, których owoce się nie wyczerpują; każdego miesiąca
będą rodzić nowe, ponieważ ich woda przychodzi z przybytku. Ich
owoce będą służyć za pokarm, a ich liście za lekarstwo».
Psalm (Ps 46, 2-3. 5-6. 8-9 (R.: por. 6))
Bóg
jest dla nas ucieczką i siłą: *
najpewniejszą pomocą w
trudnościach.
Przeto nie będziemy się bali, choćby
zatrzęsła się ziemia *
i góry zapadły w otchłań
morza.
Bóg jest we wnętrzu swojego Kościoła
Nurty
rzeki rozweselają miasto Boże, *
najświętszy przybytek
Najwyższego.
Bóg jest w jego wnętrzu, więc się nie
zachwieje, *
Bóg je wspomoże o świcie.
Bóg jest
we wnętrzu swojego Kościoła
Pan Zastępów jest z
nami, *
Bóg Jakuba jest naszą obroną.
Przyjdźcie,
zobaczcie dzieła Pana, *
zdumiewające dzieła, których
dokonał na ziemi.
Bóg jest we wnętrzu swojego Kościoła
Nurty
rzeki rozweselają miasto Boże, *
najświętszy przybytek
Najwyższego.
Bóg jest w jego wnętrzu, więc się nie
zachwieje, *
Bóg je wspomoże o świcie.
Bóg jest
we wnętrzu swojego Kościoła
Pan Zastępów jest z nami,
*
Bóg Jakuba jest naszą obroną.
Przyjdźcie, zobaczcie
dzieła Pana, *
zdumiewające dzieła, których dokonał na
ziemi.
Bóg jest we wnętrzu swojego Kościoła
Drugie czytanie (1 Kor 3, 9b-11. 16-17)
Bracia:
Jesteście
uprawną rolą Bożą i Bożą budowlą. Według danej mi łaski
Bożej, jako roztropny budowniczy, położyłem fundament, ktoś inny
zaś wznosi budynek. Niech każdy jednak baczy na to, jak buduje.
Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego niż ten, który
jest położony, a którym jest Jezus Chrystus.
Czyż nie
wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was?
Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg.
Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście.
Aklamacja (2 Krl 7, 16)
Wybrałem
i uświęciłem tę świątynię,
aby moja obecność trwała
tam na wieki.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (J 2, 13-22)
Zbliżała
się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W
świątyni napotkał tych, którzy sprzedawali woły, baranki i
gołębie, oraz siedzących za stołami bankierów.
Wówczas
sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze
świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a
stoły powywracał.
Do tych zaś, którzy sprzedawali
gołębie, rzekł: «Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca
targowiska». Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano:
«Gorliwość o dom Twój pożera Mnie».
W odpowiedzi zaś
na to Żydzi rzekli do Niego: «Jakim znakiem wykażesz się wobec
nas, skoro takie rzeczy czynisz?»
Jezus dał im taką
odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę
ją na nowo».
Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści
sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w
przeciągu trzech dni?» On zaś mówił o świątyni swego
Ciała.
Gdy zatem zmartwychwstał, przypomnieli sobie
uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które
wyrzekł Jezus.
Paweł
Kosiński SJ - Komentarz do Ewangelii
Świątynia jest miejscem wspólnoty i miłości. Jej oczyszczenie jest niezbędne
Gwałtowność Jezusa. Postać Pana, która przewraca stoły, rozrzuca pieniądze bankierów, wypędza ludzi i zwierzęta ze świątyni, budzi przerażenie. Gniew Boga budzi w nas jak najgorsze skojarzenia. Ale takie oczyszczenie jest niezbędne.
Czytania: Ez 47,1-2.8-9.12 albo 1 Kor 3,9b-11.16-17; J 2,13-22
Z Ewangelii wg św. Jana:
Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska!» Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie. W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: «Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?» Jezus dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo». Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?» On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.
Obraz: W Święto Poświęcenia Bazyliki Laterańskiej, katedry biskupa Rzymu, kontemplujemy dosyć gwałtowną scenę wypędzenia przekupniów ze świątyni Jerozolimskiej. Przyjrzę się tej scenie, jej okolicznościom. Posłucham słów Pana. Zobaczę swoje odczucia.
Myśl: Pan nawiedza swoją świątynię. Wypędzenie przekupniów jest gestem oczyszczenia przybytku, wręcz zburzenia go i odbudowania na nowo jako świątyni Jego ciała zabitego i zmartwychwstałego. Bóg powierza się i służy. Świątynia jest miejscem wspólnoty i miłości. Służenie braciom jest prawdziwą liturgią, którą obrzędy, kadzidła i sprzęty jedynie symbolizują. Jezus staje się tą nową świątynią. Jego ciało ukrzyżowane zostało zniszczone przez grzech. W zmartwychwstaniu staje się znakiem komunii między Bogiem i człowiekiem.
Emocja: Gwałtowność Jezusa. Postać Pana, która przewraca stoły, rozrzuca pieniądze bankierów, wypędza ludzi i zwierzęta ze świątyni, budzi przerażenie. Gniew Boga budzi w nas jak najgorsze skojarzenia. Ale takie oczyszczenie jest niezbędne.
Wezwanie:
Poproszę o łaskę zobaczenia ciała Jezusa zabitego i
zmartwychwstałego jako świątyni. Podziękuję za swój kościół,
miejsce spotkania z Bogiem.
W duchu wdzięczności nawiedzę
dzisiaj swoją świątynię, nawet jeśli tylko online.
Jeszcze
tylko dzisiaj, nawiedzając cmentarz albo inne miejsce pochówku i
modląc się, choćby tylko w myśli, mogę uzyskać i ofiarować
odpust zupełny dla jakiejś bliskiej mi zmarłej osoby.
